“Całe Lipce w mojej c**** – o filmie „Chłopi” w reż. DK i Hugh Welchmanów na podstawie Reymonta

Wiele osób (w tym część krytyków), które film oglądały, ogłosiło z emfazą, że wprawdzie Chłopi są filmem bardzo dobrym, ale „nie wiadomo w sumie, dlaczego ta animacja”. Padły też zarzuty, że jest ona nie do końca „wymalowana”, że to „skandal”, że tylko część „robili ludzie”, a resztę „komputer”. A ja to wszystko czytam i myślę sobie, że tak to się dzieje, gdy się za wszelką cenę nie chce (albo nie... Czytaj więcej

“Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego?” – o “Zielonej granicy” Agnieszki Holland

Jest taka książka Johna Maxwella Coetzeego „Czekając na barbarzyńców”. W dużym uproszczeniu opowiada ona o spokojnej nadgranicznej twierdzy, do której ze stolicy przybywa bezwzględny pułkownik Służby Cywilnej Joll, żeby odnaleźć zagrażających imperium barbarzyńców, znajdujących się rzekomo u jego bram i urządzić na nich polowanie. Przybywa i od razu bierze się do rzeczy, stosując metody dalekie od humanitarnych, nie liczy się bowiem prawda, tylko polityczne zamówienie i cel, uświęcający środki. Konkluzja,... Czytaj więcej

W “Strzępach” – o filmie Beaty Dzianowicz

Kameralny dramat Beaty Dzianowicz “Strzępy” ukazuje powolny rozpad fajnej normalnej rodziny, zmuszonej na naszych oczach zmierzyć się z postępującą chorobą Alzheimera jednego z jej członków (ojciec, dziadek, teść). Rozpoczyna się od mini-prologu, w którym główny bohater, Adam (Michał Żurawski) wraz ze swoim Ojcem (Grzegorz Przybył), za pomocą fortelu ze śmierdzącym mięsem, przywołuje gdzieś w górach jelenia i sarny, żeby zrobić im unikalne, zjawiskowe zdjęcia. Owa męska wycieczka pięknie ukazuje nam... Czytaj więcej

Ta jedna łza – o “Jeanne du Barry” w reż. Maiwenn

„Jeanne du Barry” to nie żadne arcydzieło kinematografii, ale porządny, dobrze zrobiony film o miłości. Pominę tu główny miłosny wątek, powrót Johny’go Deppa do mainstreamu, czy feministyczny woal, w który mądrze – trzeba to przyznać – opakowała tę znaną przecież opowieść o słynnej metresie Ludwika XV, reżyserka i odtwórczyni tytułowej roli, Maiwenn. Skupię się zaś na roli najbliższego kamerdynera i powiernika króla, La Borde’a brawurowo i niezwykle pięknie zagranego przez... Czytaj więcej

Sala numer 6 – na marginesie rosyjskiego kandydata do Oscara, filmu „Wysoka dziewczyna” w reż. Kantemira Bałagowa

W pierwszej scenie filmu Karena Bałagowa „Wysoka dziewczyna” (lepsze byłoby na pewno wierne tłumaczenie rosyjskiego oryginału – „tyczka”, zwracałoby bowiem uwagę na stygmatyzację bohaterki ze względu na jej wzrost), Ija, tytułowa „tyczka”, zostaje odesłana ze szpitalnej pralni na oddział czy też salę numer 6, do swojego przełożonego, Nikołaja Iwanycza. W historii rosyjskiej literatury (oraz języka) kojarzy się to jednoznacznie z kanonicznym opowiadaniem Antoniego Czechowa „Sala numer 6”. Jego treścią są... Czytaj więcej

Jak daleko stąd, jak blisko – o „Zimnej wojnie” Pawła Pawlikowskiego

Uwaga! Spoiler! „A więc bacząc na ostatni bytu ludzi kres i dolę, Śmiertelnika tu żadnego zwać szczęśliwym nie należy Aż bez cierpień i bez klęski krańców życia nie przebieży” Sofokles „Król Edyp” Film Pawła Pawlikowskiego przywodzi mi na myśl… klasyczną grecką tragedię. Mamy oto dwoje ludzi, których los wydaje się z góry przesądzony. Można by go swobodnie streścić za pomocą kilku słów śpiewanej przez Zulę (główną bohaterkę) ludowej piosenki „Dwa... Czytaj więcej

Lustro komiwojażera – na marginesie filmu "The Salesman" Asghara Farhadiego (uwaga spoiler)

W ostatniej scenie filmu The salesman Asghara Farhadiego, para głównych bohaterów, małżeństwo Rana (Taraneh Alidoosti) i Emad Etesami (Shahab Hosseini) jest poddawane charakteryzacji w teatralnej garderobie. Za chwilę wyjdą na scenę, by kolejny raz zagrać Lindę i Willy’ego Lomanów w słynnej sztuce Arthura Millera Śmierć komiwojażera. Po tym, co się właśnie wydarzyło w ich życiu, role te muszą się diametralnie zmienić. Jak bowiem zagrać poświęcenie, miłość i empatię dla upokarzanego i pozbawionego... Czytaj więcej

„Szczery fałsz czy szczera prawda?” – „Boska Florence” Stephena Frearsa

„Te krzesła nie służą do siedzenia!” – poucza ubiegających się o stanowisko akompaniatora mąż tytułowej bohaterki, St. Claire Bayfield (Hugh Grant). Gdy bliżej przyjrzymy się światu, w jakim żyją Florence Foster Jenkins (Meryl Streep) i jej mąż, odkrywamy, że ta z pozoru niewinna uwaga określa w pełni zasadę organizującą ich rzeczywistość. To świat utkany z pozorów, w którym śpiewaczka nie umie śpiewać, krytycy nie piszą prawdy, publiczność się zachwyca, choć... Czytaj więcej

Pociąg do tragedii – na marginesie „Juliety” Almodovara

Julieta (Emma Suarez), tytułowa bohaterka filmu Pedro Almodovara, w jednej z początkowych scen trzyma w ręce książkę Marguerite Duras L’amour. Książka ta – za mała na powieść, za duża na nowelę – jest czymś w rodzaju surrealistycznego poetyckiego poematu. W zamkniętej hotelem, rzeką i morzem przestrzeni plaży spotyka się trójka bohaterów – podróżnik, który przybył tu, aby popełnić samobójstwo, kobieta w ciąży oraz strażnik, który spaceruje brzegiem morza, ciągle ich... Czytaj więcej

„Pokój” z widokiem – o filmie Lenny’go Abrahamsona

W jednej ze scen filmu „Pokój” Lenny’go Abrahamsona, główny bohater, pięcioletni Jack (Jacob Tremblay), czyta swojej matce Joy (Brie Larson) fragment „Alicji w krainie czarów” Lewisa Carolla. Nie jest to jednak jedyne dzieło literatury obecne w tym filmie. W innej scenie słyszymy, jak Joy opowiada synkowi losy Edmunda Dantesa, bohatera dumasowskiego „Hrabiego Monte Christo”. Ponadto, w dwóch bardzo dramatycznych momentach filmu, matka użyje losów bohaterów tych dzieł, jako argumentów pomocniczych... Czytaj więcej

Do Damaszku przez piekło – na marginesie “Syna Szawła” László Nemesa

„Człowiek, który nie może zrozumieć i nie może zapomnieć, opowiada to jeszcze raz” Zofia Nałkowska „Medaliony” W Prado wisi słynny obraz Breugela „Triumf śmierci” z 1562 roku. Obraz ten przedstawia zwieńczoną fragmentem morza połać ziemi, na której odbywa się regularna bitwa. Symultanicznie, w różnych miejscach, walczą ludzie z różnych warstw społecznych – chłopi, żołnierze, szlachta, duchowieństwo, w końcu król. Przeciwnikiem ich jest armia szkieletów, będąca w myśl średniowiecznej idei „danse... Czytaj więcej

Na obrzeżach Berghof – "Młodość" Paolo Sorrentino

Film Paolo Sorrentino Młodość został w części nakręcony w Davos, które jak wiadomo jest pierwowzorem sanatorium Berghof, będącego miejscem akcji Czarodziejskiej Góry. Po obejrzeniu filmu postanowiłem pójść tym tropem i okazało się, że film Sorrentino ma z arcydziełem Tomasza Manna więcej wspólnego, niż na pierwszy rzut oka się wydaje. Pytałem kilku swoich znajomych o czym jest ten film, i choć wszyscy się nim zachwycali, żaden z nich nie potrafił krótko... Czytaj więcej

Kiedy słońce było Bogiem – “Mr.Turner” Mike’a Leigh

W jednej ze scen filmu Mike’a Leigh “Mr. Turner”, główny bohater, wielki angielski malarz, obserwuje nadjeżdżającą ogromną, spalinową lokomotywę – wszak akcja dzieje się w I poł. XIX wieku – z której unoszą się kłęby pary. Para ta w jakiś przedziwny sposób zaczyna snuć się wśród leśnych ostępów, pochłania je, wręcz pożera, niczym żywa istota, obdarzona świadomością i wolą. Moment ten uświadomił mi, że właśnie patrzę na świat oczyma Turnera i... Czytaj więcej

"Interstellar" – (meta)fizyczne wyznanie Christophera Nolana

Nie wchodź łagodnie do tej dobrej nocy, Starość u kresu dnia niech płonie, krwawi; Buntuj się, buntuj, gdy światło się mroczy. Mędrcy, choć wiedzą, że ciemność w nich wkroczy – Bo nie rozszczepią słowami błyskawic – Nie wchodzą cicho do tej dobrej nocy. Cnotliwi, płacząc kiedy ich otoczy Wspomnienie czynów w kruchym wieńcu sławy, Niech się buntują, gdy światło się mroczy. Szaleni słońce chwytający w locie, Wasz śpiew radosny był... Czytaj więcej

"Gdzieśkolwiek jest, jesliś jest, lituj mej żałości” – kilka słów o „Lewiatanie” Zwiagincewa

Gdzieśkolwiek jest, jesliś jest, lituj mej żałości, A nie możesz li w onej dawnej swej całości, Pociesz mię, jako możesz, a staw sie przede mną Lubo snem, lubo cieniem, lub marą nikczemną Jan Kochanowski, Tren X Dlaczego to robisz? Dla pieniędzy? – pyta w finale filmu Lewiatan nastolatek Roma swoją przybraną ciotkę, która proponuje mu, żeby po aresztowaniu ojca, do czasu uzyskania pełnoletności zamieszkał z nią, jej mężem i synkiem.... Czytaj więcej

Aktorka

Kilka lat temu w Teatrze Dramatycznym miałem okazję podpatrzeć jej pracę przy spektaklu „Borys Godunow”. Karczmarka. Rola drugoplanowa. Nic wielkiego. Mimo to, zwróciła moją uwagę. Uwielbiałem patrzeć jak się przeistacza co wieczór (a było z czego – uczestniczyła wtedy w telewizyjnym show), jak odpoczywa w swojej roli, jak kocha swoją pracę. Na każdej próbie czekałem na jej scenę, wiedziałem, że coś tam dołoży, coś zmieni, że się odda w stu... Czytaj więcej