Archiwum Tagów: Teatr Polski w Poznaniu

W laboratorium umierania – rozmowa z aktorem Michałem Kaletą

Tomasz Domagała: Zacznijmy od początku: czy pamięta pan dzień 2 kwietnia 2005? Michał Kaleta: Tak, byłem w pracy, bo próbowaliśmy akurat tu, w teatrze, spektakl Marka Fiedora Biesy, w którym grałem Mikołaja Stawrogina. Premiera była zaplanowana na 10 kwietnia, więc spektakl był prawie gotowy. Ponieważ Jan Paweł II nigdy nie był mi szczególnie bliski, nie przeżywałem tego wydarzenia w jakiś szczególny sposób, ale pamiętam, że wiele osób w teatrze śledziło... Czytaj więcej

Dwa teatry, jedna śmierć – o spektaklu “Śmierć Jana Pawła II” w reż. Jakuba Skrzywanka w Teatrze Polskim w Poznaniu

W poznańskim spektaklu (tak, wciąż uważam to wydarzenie za spektakl) tak naprawdę poruszyła mnie do głębi scena, gdy Jan Paweł II umiera, a zgromadzeni w pokoju najbliżsi współpracownicy intonują hymn Ciebie Boga wysławiamy. Gdy się głębiej nad tym zastanowić, nie ma w tym nic dziwnego, utwór ten bowiem należy do bogatej tradycji rytuału kościoła katolickiego, a więc dla człowieka takiego jak ja, wychowanego w tej wierze (choć już niepraktykującego), stanowi... Czytaj więcej

Karaluchy pierzchające w światłach sceny – o „4.48 Psychosis” Sary Kane w reż. Pawła Demirskiego w Teatrze Polskim w Poznaniu

Spektakl zaczął się fantastycznym obrazem. Widownia Teatru Polskiego została oświetlona na różowo, scena zaś – zabudowana kilkudziesięcioma świetlnymi wysokimi palami – tonęła w ciemności. Jako że tylną ścianę scenografii Anny Haudek stanowiło gigantyczne lustro, odbijające wszystko, co przed nim, obraz, który ukazał się oczom widzów, składał się z czarnej, nieprzeniknionej przestrzeni oraz odbitej w lustrze różowej widowni. Pomyślałem, że znakomicie oddaje on sytuację wyjściową Bohaterki dramatu Sarah Kane (specjalnie odróżniam... Czytaj więcej

Myszy i ludzie – o „Hamlecie” w reż. Mai Kleczewskiej w Teatrze Polskim w Poznaniu

Ofelia: „(…) Unieważniam świat zrodzony ze mnie. Duszę świat ze mnie zrodzony między udami. Grzebię go w swoim łonie. Precz ze szczęściem pokory. Niech żyje nienawiść, pogarda, bunt, śmierć. Kiedy uzbrojona w rzeźnicki nóż przejdzie przez wasze sypialnie, wtedy poznacie prawdę”  Heiner Müller,„HamletMaszyna” Jedną z najpiękniejszych scen poznańskiego „Hamleta” jest „pułapka na myszy”. Hamlet zaciąga Gertrudę, Klaudiusza oraz towarzyszące im osoby do sypialni, która stanie się na chwilę teatralną sceną.... Czytaj więcej

Pod psem – „Wielki Fryderyk” Nowaczyńskiego w reż. Jana Klaty w Teatrze Polskim w Poznaniu

Adolf Nowaczyński uprawiał tak zwaną dramaturgię historyczną*, wydawała mu się bowiem odpowiednia do celów, którymi się przy tworzeniu literatury kierował. A były one polityczne: uczyć odbiorców patriotyzmu oraz zgłębiać cechy i charakter narodu. Większość jego utworów koncentrowała się zatem wokół jakiejś idei, związanej z określoną postacią, będącą w istocie tej idei nośnikiem. Nie znajdując odpowiednich „wzorców” w dziejach Polski, sięgał po wybitne postaci z historii świata: Cezara Borgię, Napoleona czy... Czytaj więcej

Powrót taty – “Odys” Cecki w reż. Eweliny Marciniak w Teatrze Polskim w Poznaniu

Najważniejszą sceną spektaklu Eweliny Marciniak Odys wydaje się moment spotkania tytułowego bohatera z niewidomym synem Telemachem. Jest ono kluczowe dla dramaturgii całości, stanowiąc kulminację kilku przeplatających się teatralnych narracji, tworzących szkielet spektaklu; ma też w sobie największy potencjał emocjonalny. Główne narracje są tu trzy: mityczna, inkrustowana fragmentami dramatu Wyspiańskiego historia powrotu Odysa, opowieść o polskiej emigracji lat dziewięćdziesiątych i jej konsekwencjach oraz – najgłębiej ukryta – próba zdefiniowania współczesnych problemów... Czytaj więcej

„Malowany ptak” w biało-czerwonym stadzie – Maja Kleczewska reżyseruje Kosińskiego w Teatrze Polskim w Poznaniu (koprodukcja z Teatrem Żydowskim w Warszawie)

Spektakl Mai Kleczewskiej „Malowany ptak” zaczyna się w Malarni, kameralnej scenie TP od panelu dyskusyjnego na temat polskiej bierności wobec Holokaustu. Aktorzy cytują wypowiedzi ważnych postaci, które zajmowały się tym tematem (m.in. Joanna Krakowska, Barbara Engelking, Kazimierz Wyka, Jan Błoński, Anna Bikont, Jan Żaryn czy Jan Tomasz Gross). Ich wypowiedzi z minuty na minutę coraz bardziej się polaryzują; rozmówcy okopują się na swoich pozycjach i jak mantry powtarzają swoje argumenty.... Czytaj więcej

DOMAGALAsieBOSKIEJKOMEDII – oficjalny blog Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia. Dzień V

CIEŃ BIAŁEJ SIŁY Spektakl „Biała siła, czarna pamięć” widziałem w maju tego roku w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Bardzo mi się podobał, ale nie zrobił na mnie piorunującego wrażenia. Spacerując sobie po Parku Skaryszewskim, w tamten późnowiosenny ciepły wieczór po spektaklu pomyślałem, że to na szczęście spektakl o Białymstoku, tam jest strasznie, ale mnie to w sumie nie dotyczy, bo przecież ja tam nie mieszkam. Po wczorajszym pokazie „Białej siły”... Czytaj więcej