Archiwum Tagów: Teatr Powszechny

Pod ostrzałem czołgu na baterie – o „Radiu Mariia” w reż. Rozy Sarkisian w Teatrze Powszechnym w Warszawie

Opublikowano Autor:

Spektakl w Teatrze Powszechnym to średnio inteligentny stand-up z ambicjami politycznymi, rozpisany na trzy postaci, a poświęcony miejscu Kościoła katolickiego w polskiej przestrzeni publicznej i jego współodpowiedzialności za ograniczanie szeroko pojętej wolności obywatelskiej. Jak przystało na tego typu widowisko, wszystko jest od razu wiadome. I choć intrygująco wygląda na początku spektaklu ułożony na środku sceny stos, złożony z różnego rodzaju zużytych dewocjonaliów (plus wisząca do góry nogami nad stosem duża... Czytaj więcej

Camposanto Krystiana Lupy – o „Capri – wyspie uciekinierów” w Teatrze Powszechnym w Warszawie

Opublikowano Autor:

W lipcu odwiedziłem jeden z najpiękniejszych cmentarzy Europy, Camposanto w Pizie. Ma on formę wielkiego marmurowego prostopadłościanu, który stanowi znakomitą przestrzeń dla zwiedzających. Znajduje się tam tak wiele zabytkowych rzeźb, figur, okolicznościowych tablic czy pokrytych niezwykłymi płaskorzeźbami sarkofagów, że po chwili zadumy nad tym, gdzie się znajdujemy, nasza myśl biegnie już tylko w kierunku sztuki – zapominamy o tym, że całe to miejsce jest jednym wielkim cmentarzyskiem, zarówno w znaczeniu... Czytaj więcej

Małe w formie – oficjalny dziennik szczecińskiego KONTRAPUNKTU

Opublikowano Autor:

Niedziela, 12 maja 2019, 23: 45, odc. ostatni Być jak Maddie Ziegler – o spektaklu Gary Gardinera „Ballada o apatycznym synu i jego narcystycznej matce” 39-letnia Gaizely zaprosiła do teatralnej współpracy 16-letniego Readiego (prywatnie swojego syna) i postanowiła zrobić z nim spektakl o relacji matka – syn. Za punkt wyjścia wybrali twórczość znanej australijskiej gwiazdy pop o wdzięcznym imieniu Sia, którą oboje uwielbiają. Gdy się nam na początku przedstawiają, opowiadając... Czytaj więcej

Więcej od złamanego Schillinga – "Upadanie" w Teatrze Powszechnym

Opublikowano Autor:

Centralną postacią spektaklu „Upadanie” w reżyserii Árpáda Schillinga w Teatrze Powszechnym wydaje się być Michał (Michał Jarmicki). Poczciwy, nieco lekkomyślny nieudacznik życiowy, któremu w życiu udało się tylko jedno – zrobić dziecko. Ubezwłasnowolniony i upokarzany przez własną siostrę, u której wiecznie się zapożycza, próbuje zacząć wciąż od nowa. Wciąż też upada, z tą tylko różnicą, że każdy upadek powoduje coraz większą gorycz i rozczarowanie. A te mogą prowadzić wprost do... Czytaj więcej

Biedny Garbaczewski patrzy na wieś – „Chłopi” Reymonta w Powszechnym

Opublikowano Autor:

Szanowni Państwo, w listopadzie 2017 widziałem spektakl Krzysztofa Garbaczewskiego Chłopi raz jeszcze. Recenzja ta jest zupełnie nieaktualna. Możecie ją sobie Państwo przeczytać jako świadectwo, bądź to niezrozumienia przeze mnie spektaklu, bądź to zwykłej ludzkiej pomyłki recenzenta. Dziś Chłopi to spektakl znakomity. Poruszający. Tekst zostawiam  ku przestrodze sobie, jako ostrzeżenie, że nigdy nie wolno zbytnio przywiązywać się do tego, co było, co się myśli, czego się oczekuje. Zwłaszcza w teatrze, gdzie... Czytaj więcej

"Klątwa" fellatio – o spektaklu Olivera Friljicia w Powszechnym

Opublikowano Autor:

Istotą „Klątwy” Wyspiańskiego jest konflikt między gromadą z podtarnowskiej wsi Gręboszów a miejscowym proboszczem. Powodem tego konfliktu jest susza, którą mieszkańcy wsi odczytują jako karę zesłaną przez Boga za występny związek swojego duszpasterza z kobietą, z którą żyje na plebanii i ma dwoje dzieci. Gromada jest dodatkowo oburzona hipokryzją proboszcza, który nie chce ochrzcić nieślubnego dziecka biednej Kaśki. Historia kończy się tragicznie – oto gromada dowiaduje się od Pustelnika, że... Czytaj więcej

„Wściekłość”, Bogini, opiewaj Kleczewskiej – Jelinek w Powszechnym

Opublikowano Autor:

Tekst Elfriede Jelinek „Wściekłość” ma podtytuł – „krótki epos”, a w pewnym jego miejscu padają następujące słowa: Śpiewaj. Oddaj cześć. Gniew opiewaj. W tym kontekście łatwo o skojarzenia z innym, stojącym u początków kultury europejskiej eposem – homerycką Iliadą. Jej pierwsze słowa brzmią następująco: Gniew, Bogini, opiewaj Achilla, syna Peleusa, zgubę niosący i klęski nieprzeliczone Achajom, co do Hadesu tak wiele dusz bohaterów potężnych strącił, a ciała ich wydał na... Czytaj więcej

Teatr, sezon 2015/16, najlepszy najlepsza najlepsze!

Opublikowano Autor:

Miesięcznik Teatr zaprosił 16 krytyków do podsumowania sezonu w ankiecie NAJLEPSZY NAJLEPSZA NAJLEPSZE sezonu 2015/16. Jako, że w tym roku do R16 nie awansowałem, postanowiłem się do takiej ankiety zaprosić na swoim blogu sam. A Państwa zapraszam do lektury! Najlepsza książka o teatrze: Proces Franza Kafki, przewiązany czarną wstążką – jako obowiązkowa lektura dla Państwa z Dolnośląskiego Urzędu Marszałkowskiego Cwaniary Sylwii Chutnik, najważniejsza książka o Teatrze Studio w Warszawie –... Czytaj więcej

Bułhakow drugiej świeżości albo po perfumach ich poznacie – „Każdy dostanie to, w co wierzy” Janiczak i Rubina w Teatrze Powszechnym

Opublikowano Autor:

Punktem wyjścia spektaklu Jolanty Janiczak i Wiktora Rubina „Każdy dostanie to, w co wierzy”, zrealizowanego na motywach „Mistrza i Małgorzaty” w Teatrze Powszechnym w Warszawie jest wygłoszona w czasie seansu czarnej magii, na scenie teatru Variete wypowiedź Wolanda, który tymi słowy zwraca się do Korowiowa: „Powiedz mi zacny Fagocie, twoim zdaniem mieszkańcy Moskwy bardzo się zmienili.(…) Masz rację. Ludność tego miasta bardzo się zmieniła… zewnętrznie mam na myśli… zresztą i... Czytaj więcej

Jakubowa drabina z powyłamywanymi szczeblami – „Księgi Jakubowe” Tokarczuk w reż. Eweliny Marciniak w Powszechnym

Opublikowano Autor:

Podczas drogi na wesele Izaaka Szora słabnie nagle ciotka jego ojca, wiekowa Jenta. Ojciec pana młodego, Elisza, boi się, że umrze ona w samo wesele, psując zaplanowaną ceremonię. Posyła tedy po lekarza Aszora Rubina, aby ten zbadał staruszkę i postawił diagnozę. Medyk stwierdza, że kobiecie nic już nie pomoże, gdyż ona po prostu umiera. Chaja, najstarsze z dzieci Szora, postanawia powstrzymać śmierć Jenty za pomocą amuletu z magiczną inskrypcją. Jenta... Czytaj więcej

Juliusz Cezar z przekrzywionym laurem – Wysocka reżyseruje Szekspira w Teatrze Powszechnym w Warszawie

Opublikowano Autor:

„Juliusz Cezar”, choć bardzo posępny, właśnie dziś ma dla nas szczególne znaczenie, gdyż opisuje społeczeństwo skazane na katastrofę” W.H. Auden „Wykłady o Szekspirze” (1947) W przedstawieniu Barbary Wysockiej „Juliusz Cezar” w Teatrze Powszechnym bardzo podobała mi się scenografia Barbary Hanickiej, którą stanowił przede wszystkim fragment widowni, w postaci kilku rzędów teatralnych czy też kinowych foteli. W kontekście szekspirowskiej tragedii scenografia ta tworzy znakomity skrót myślowy, prowadząc nas, widzów w kierunku... Czytaj więcej

"Złote Truskawy 2015" – teatralne antypodsumowanie roku

Opublikowano Autor:

Drodzy Czytelnicy, w związku z odchodzącym na pola historii rokiem 2015, nadszedł czas na przyznanie dorocznych antynagród w dziedzinie teatru. W zeszłym roku nagrody te nosiły „pożyczone” z Hameryki miano – „Złote Maliny”. W tym roku, chcąc podwyższyć ich prestiż i dać im szansę na nowe, prawdziwe polskie życie, postanowiłem zmienić ich nazwę na bliższe memu sercu i naszemu narodowemu podwórku miano – „Złote Truskawy”. Odtąd corocznie będę one przyznawane... Czytaj więcej

"Lalka" Farugi w Powszechnym – najlepsze jeszcze przed nami

Opublikowano Autor:

W czasie pierwszych scen przedstawienia Wojciecha Farugi „Lalka. Najlepsze przed nami” przypomniał mi się pewien list (cytuję w pisowni oryginalnej): Dzień dobry mam na imię Fabian i piszę do Pana z wielką prośba i żalem. Jestem biednym studentem 1 roku i mam juz tego dość, gdyż muszę zyć za smieszne 500 zł miesięcznie, zaczełem również pracować może i mam przez to wiecej pieniędzy jednak przez to brak zycia prywatnego, co... Czytaj więcej

Falstart wyścigu "Szczurów"

Opublikowano Autor:

Przedstawienie „Szczury” w reżyserii Mai Kleczewskiej w Teatrze Powszechnym w Warszawie to pokaz szczególnej teatralnej grafomanii. Reżyserka nie ma szczęścia do stolicy. To tu przecież zaliczyła jedną z największych wpadek artystycznych w karierze, reżyserując w Teatrze Narodowym „Marata/Sade”. Szkoda, że i tym razem, w Powszechnym, nie było lepiej. Reżyserka umiejscawia akcję dramatu Hauptmanna w Warszawie, chcąc pokazać zdegenerowane elity warszawskie, będące głównymi beneficjentami polskich przemian po 1989 roku. Po przeciwnej... Czytaj więcej