24 lipca, 2016 7:43 pmDodane przez pidrafMożliwość komentowania Bułhakow drugiej świeżości albo po perfumach ich poznacie – „Każdy dostanie to, w co wierzy” Janiczak i Rubina w Teatrze Powszechnym została wyłączona
Punktem wyjścia spektaklu Jolanty Janiczak i Wiktora Rubina „Każdy dostanie to, w co wierzy”, zrealizowanego na motywach „Mistrza i Małgorzaty” w Teatrze Powszechnym w Warszawie jest wygłoszona w czasie seansu czarnej magii, na scenie teatru Variete wypowiedź Wolanda, który tymi słowy zwraca się do Korowiowa: “Powiedz mi zacny Fagocie, twoim zdaniem mieszkańcy Moskwy bardzo się zmienili.(…) Masz rację. Ludność tego miasta bardzo się zmieniła… zewnętrznie mam na myśli… zresztą i... Czytaj więcej
8 lipca, 2016 1:59 pmDodane przez pidrafMożliwość komentowania „Jasno, że oko wykol” – „Robert Robur” Krzysztofa Garbaczewskiego w TR Warszawa została wyłączona
Spektakl na podstawie powieści „Niezwykłe przygody Roberta Robura” autorstwa młodego, przedwcześnie zmarłego pisarza Mirosława Nahacza, jak większość współczesnych przedstawień teatralnych rozpoczyna się blackoutem. Po krótkiej chwili z ciemności wyłania się oświetlona scena, ograniczona od tyłu wielką kolorową kurtyną. W jej centralnej części znajduje się monstrualne oko, w którym umieszczony został ekran. Pierwsze dwie części spektaklu będziemy oglądać na tym właśnie ekranie – jako relację live z wydarzeń, rozgrywających się w... Czytaj więcej
1 lipca, 2016 4:40 pmDodane przez pidrafMożliwość komentowania Jakubowa drabina z powyłamywanymi szczeblami – „Księgi Jakubowe” Tokarczuk w reż. Eweliny Marciniak w Powszechnym została wyłączona
Podczas drogi na wesele Izaaka Szora słabnie nagle ciotka jego ojca, wiekowa Jenta. Ojciec pana młodego, Elisza, boi się, że umrze ona w samo wesele, psując zaplanowaną ceremonię. Posyła tedy po lekarza Aszora Rubina, aby ten zbadał staruszkę i postawił diagnozę. Medyk stwierdza, że kobiecie nic już nie pomoże, gdyż ona po prostu umiera. Chaja, najstarsze z dzieci Szora, postanawia powstrzymać śmierć Jenty za pomocą amuletu z magiczną inskrypcją. Jenta... Czytaj więcej
Jan Kott tuż po warszawskiej prapremierze “Kartoteki” Tadeusza Różewicza w 1960 roku pisał: „Bohater ma na imię Piotruś, Jurek, Wacek, Tadek. Brak mu jednego imienia: Konrad. Bo to naprawdę jest Konrad tylko zmieniły się maski. (…) Wyspiańskiemu był potrzebny cały Wawel, Różewicz stawia żelazne łóżko na rogu Alej i Marszałkowskiej. To nie są żarty. Różewicz naprawdę napisał tradycyjny narodowy dramat. Konrad i społeczeństwo, Konrad i Polska, Konrad i świat. Konrad... Czytaj więcej
W finale II części „Dziadów” Eimuntasa Nekrošiusa pewny, zadowolony z siebie Guślarz (Marcin Przybylski), zachęcony bojaźnią i zbudowanym na skonstruowanych przez siebie fantazmatach (Zły Pan i Dziewczyna) posłuchem gromady, której przewodzi rozpoczyna finałową część swojego „metafizycznego” seansu. Nagle wśród tłumu zauważa kogoś, kto nie jest ani jego aktorem, ani widzem. Tym kimś jest wampiryczny Gustaw (Grzegorz Małecki). Od tego momentu motto Guślarzowego spektaklu, odpowiedź na pytanie, co to będzie –... Czytaj więcej
12 maja, 2016 11:54 amDodane przez pidrafMożliwość komentowania Wszystko o twojej matce – spektakl Borczucha i Zarzeckiego w Łaźni Nowej została wyłączona
“ – Czuję się jak idiotka (…) Jak postać w sztuce, która z czymś wyskakuje i wszyscy się od niej odwracają, ponieważ wiedzą coś, czego ona nie wie… – Już nie grają takich sztuk. Dziś nikt nic nie wie. (…)” Alice Munro „Milczenie” Znakomity film Pedro Almodovara „Wszystko o mojej matce” jest hołdem złożonym kobietom, w tym matce reżysera. Hiszpański reżyser tworzy nostalgiczną opowieść o kobietach, zmagających się ze sobą,... Czytaj więcej
7 maja, 2016 12:16 amDodane przez pidrafMożliwość komentowania Teatr Bogomołowa w negatywie – krakowski "Płatonow" na WST została wyłączona
„Każdego dnia twój ton był męcząco jednakowy, i każdego dnia miałam wrażenie, że sugerujesz mi jakieś jakby zobowiązania, ciążące na nas przez naszą wspólną przeszłość” – tymi słowami zwraca się Sonia (Zbigniew W. Kaleta) do Płatonowa (Anna Radwan Gancarczyk) w jednej ze scen spektaklu Konstantina Bogomołowa na podstawie Czechowa. Słowa te w pełni oddają niepokój, jakiego może doświadczać widz po spotkaniu z dziwną, niepotykaną formą przedstawienia – zlepkiem skróconych scenek,... Czytaj więcej
29 kwietnia, 2016 5:44 pmDodane przez pidrafMożliwość komentowania „Śmierć i dziewczyna” na lodzie – Jelinek w reżyserii Eweliny Marciniak na WST została wyłączona
W tle jednej ze scen spektaklu Eweliny Marciniak „Śmierć i dziewczyna” w/g Elfriede Jelinek rozbrzmiewa fragment relacji z finału solistek jazdy figurowej na lodzie podczas Igrzysk Olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku. Komentator relacjonuje występ młodziutkiej ukraińskiej łyżwiarki, Oksany Baiul. Jej mistrzowski popis – Baiul zdobyła wówczas złoto – zakończył się dramatycznym akcentem: tuż po zejściu z tafli dziewczynka załamała się i doznała ataku histerii. Na filmie w internecie można... Czytaj więcej
W przerwie spektaklu Pawła Miśkiewicza „Podopieczni” według Elfriede Jelinek w Starym Teatrze w Krakowie wyszedłem się przewietrzyć na ulicę Starowiślną. Jakież było moje zdziwienie, gdy wracając do środka zobaczyłem we foyer, na schodach prowadzących na scenę, kilku „podopiecznych”, ubranych w sceniczne kostiumy, leżących na leżakach i mówiących do nas swój zbiorowy, rozpisany na głosy monolog. Mówili go, kompletnie nie zwracając uwagi na to, że jest przerwa i część widzów nawet... Czytaj więcej
11 kwietnia, 2016 7:15 pmDodane przez pidrafMożliwość komentowania Przebrała się "Miarka za miarkę" – o spektaklu Koršunovasa w Dramatycznym została wyłączona
Punkt wyjścia spektaklu „Miarka za miarkę” Koršunovasa jest bardzo ciekawy. Oto Książę (Sławomir Grzymkowski) ma koszmarny sen, w którym państwo jawi mu się jako siedlisko rozpusty i bezprawia. Obraz tego snu jest bardzo sugestywny – zaprojektowana przez scenografa, Gintarasa Makarevičiusa, monumentalna trybuna sejmowa zostaje oświetlona czerwonym światłem, na miejscu dla marszałka pojawia się rajfura pani Przewalska (Agnieszka Warchulska), rozpoczynając swój wyuzdany taniec, w czasie którego z każdej dziury ukrytej w... Czytaj więcej
8 kwietnia, 2016 6:02 pmDodane przez pidrafMożliwość komentowania Grając w zamknięte karty – "Wiosna" Leonardo Moreiry w Teatrze Studio została wyłączona
Wyobraźcie sobie, że macie przed sobą kartę do gry, na przykład waleta pik. U góry mamy jakąś jego podobiznę, a na dole jej lustrzane odbicie. Niby to ten sam walet, ale wszystko zależy od tego, jak położymy kartę – raz odbicie staje się podobizną, raz podobizna odbiciem. Właściwie nie sposób powiedzieć, która figura jest waletem prawdziwym: dolna czy górna. Zresztą, co to znaczy: dolna czy górna? Przecież w istocie zależy... Czytaj więcej
5 marca, 2016 1:34 pmDodane przez pidrafMożliwość komentowania Mysz w pięknych dekoracjach – „Frankenstein” w reżyserii Lindy w Teatrze Syrena została wyłączona
Wizualna strona „Frankensteina” w Teatrze Syrena po prostu zachwyca. Prosta, ascetyczna przestrzeń, zbudowana z kafelków raz po raz zmienia swoją funkcję, stając się to laboratorium doktora Frankensteina (Wojciech Zieliński), to obejściem De Laceya (Jerzy Radziwiłłowicz), to finałową Arktyką. W tak gustownie i precyzyjnie zbudowaną przestrzeń wchodzą aktorzy, w świetnie dobranych, wysokiej jakości kostiumach (Hanna Szymczak) – szczególne brawa za odzienie Potwora (Eryk Lubos) – i dopełniają scenograficzną wizję całości. Teraz... Czytaj więcej
29 lutego, 2016 3:08 pmDodane przez pidrafMożliwość komentowania „Pokój” z widokiem – o filmie Lenny’go Abrahamsona została wyłączona
W jednej ze scen filmu „Pokój” Lenny’go Abrahamsona, główny bohater, pięcioletni Jack (Jacob Tremblay), czyta swojej matce Joy (Brie Larson) fragment „Alicji w krainie czarów” Lewisa Carolla. Nie jest to jednak jedyne dzieło literatury obecne w tym filmie. W innej scenie słyszymy, jak Joy opowiada synkowi losy Edmunda Dantesa, bohatera dumasowskiego „Hrabiego Monte Christo”. Ponadto, w dwóch bardzo dramatycznych momentach filmu, matka użyje losów bohaterów tych dzieł, jako argumentów pomocniczych... Czytaj więcej
Na początku pragnę pogratulować reżyserowi Michałowi Zadarze oraz zespołowi Teatru Polskiego we Wrocławiu organizacji fantastycznego wydarzenia, jakim był czternastogodzinny, mickiewiczowski maraton teatralny „Dziadów”. Po raz pierwszy zaprezentowanych nam, widzom, bez skrótów. Doceniam również historyczną rangę wydarzenia, która sprawiła, że teatr stał się na jeden dzień artystycznym centrum kraju oraz chylę czoła przed wszystkimi osobami, zaangażowanymi w ten niecodzienny projekt – od reżysera i aktorów począwszy, na technice i obsłudze widowni... Czytaj więcej
„Juliusz Cezar”, choć bardzo posępny, właśnie dziś ma dla nas szczególne znaczenie, gdyż opisuje społeczeństwo skazane na katastrofę” W.H. Auden „Wykłady o Szekspirze” (1947) W przedstawieniu Barbary Wysockiej „Juliusz Cezar” w Teatrze Powszechnym bardzo podobała mi się scenografia Barbary Hanickiej, którą stanowił przede wszystkim fragment widowni, w postaci kilku rzędów teatralnych czy też kinowych foteli. W kontekście szekspirowskiej tragedii scenografia ta tworzy znakomity skrót myślowy, prowadząc nas, widzów w kierunku... Czytaj więcej
8 lutego, 2016 1:57 pmDodane przez pidrafMożliwość komentowania "Frajer" na cesarskim stołku – „Łaskawość Tytusa” W.A.Mozarta w reż. Ivo van Hovego w Operze Narodowej została wyłączona
TYTUS Pójdźmy do ludu, który czeka PUBLIO A Sesto? TYTUS Niech Sesto także przybędzie na arenę PUBLIO Więc jego los…? TYTUS Tak, Publio, jest przesądzony. Na „arenie” Ivo van Hovego w spektaklu „Łaskawość Tytusa” Wolfganga Amadeusza Mozarta, w Teatrze Wielkim w Warszawie nie ma dzikich zwierząt, które mają rozszarpać Sesta z powodu zdrady i próby zamachu stanu. Jest lud, który stanowią chórzyści Opery Narodowej, ustawiony w głębi sceny twarzami do... Czytaj więcej
31 stycznia, 2016 3:51 pmDodane przez pidrafMożliwość komentowania Łatwe zwycięstwo Albee'go na kortach Polonii – "Kto się boi Virginii Woolf" w reż. Jacka Poniedziałka została wyłączona
W tegorocznym Australian Open Agnieszka Radwańska przegrała w półfinale z Amerykanką Sereną Williams w dwóch setach: 0:6 4:6. Dzień później Jacek Poniedziałek, autor nowego tłumaczenia „Kto się boi Virginii Woolf” Edwarda Albee’go i reżyser opartego na nim spektaklu, uległ w podobnym stosunku amerykańskiemu autorowi. Pierwszy “set” przedstawienia to pokaz wyraźnej dominacji Albee’go nad twórcami z Teatru Polonia. Zaczęło się od „przegranego serwisu” scenografa oraz tłumacza. Niekonsekwentna scenografia Michała Korchowca niczego... Czytaj więcej
24 stycznia, 2016 12:45 pmDodane przez pidrafMożliwość komentowania Błądzenie w ciszy – "Holzwege" w reż. Katarzyny Kalwat na scenie TR Warszawa została wyłączona
“Czasem sobie myślę, gdyby tak komuś udało się zagrać tę ciszę, może to byłaby dopiero muzyka”. Wiesław Myśliwski “Traktat o łuskaniu fasoli” Marzenie bohatera „Traktatu” spełnił już dawno amerykański kompozytor John Cage, komponując w 1952 roku utwór 4’33”. Jest to trzyczęściowy utwór muzyczny na dowolny instrument, skomponowany z tacetów – czyli pauz, których użycie oznacza, że w czasie jego wykonania nie są przewidziane żadne instrumenty ani głosy. Mimo, że utwór Cage’a wydaje nam... Czytaj więcej
„Człowiek, który nie może zrozumieć i nie może zapomnieć, opowiada to jeszcze raz” Zofia Nałkowska „Medaliony” W Prado wisi słynny obraz Breugela „Triumf śmierci” z 1562 roku. Obraz ten przedstawia zwieńczoną fragmentem morza połać ziemi, na której odbywa się regularna bitwa. Symultanicznie, w różnych miejscach, walczą ludzie z różnych warstw społecznych – chłopi, żołnierze, szlachta, duchowieństwo, w końcu król. Przeciwnikiem ich jest armia szkieletów, będąca w myśl średniowiecznej idei „danse... Czytaj więcej
13 stycznia, 2016 2:00 pmDodane przez pidrafMożliwość komentowania Wizja lokalna Hamleta – "Udając ofiarę" w reż. Krystyny Jandy na deskach Och-Teatru została wyłączona
Wala, główny bohater sztuki „Udając ofiarę” braci Priesniakowów, pracuje w policji, zajmując się na co dzień odgrywaniem ofiar przestępstw podczas wizji lokalnych. Udaje też ofiarę w życiu prywatnym. Osierocony właśnie przez ojca, nie mogąc pogodzić się z tym faktem, obarcza winą za rodzinną tragedię swoją matkę oraz brata zmarłego – Piotra. Sytuację dodatkowo komplikuje fakt, że matka z wujem mają się ku sobie, co zaognia konflikt między nimi a młodym... Czytaj więcej
