Sobota, 24 lutego 2024 Vox populi, vox dei – o “Idomeneo” Mozarta na zakończenie festiwalu Opera Rara Historia opowiedziana w libretcie Giambatisty Varesco brzmi dziwnie znajomo, zwłaszcza po obejrzeniu Jephte Krzysztofa Garbaczewskiego. Okazuje się bowiem, że eksponuje i eksploruje tę samą sytuację tragiczną: oto walczący z wrogiem wódz popada w poważne tarapaty, żeby więc się uratować, obiecuje bóstwu, że złoży mu w ofierze pierwszą istotę, jaką napotka po szczęśliwym powrocie... Czytaj więcej
Archiwum Tagów: Krzysztof Garbaczewski
Persona. Ciało córki Jephtego – „Jephte” w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego (Opera Rara II)
Spektakl złożony z serenaty Laurenziego Guerra non porta oraz oratorium Carissimiego Jephte w sensie fabularnym podzielony jest oczywiście na dwie części: rodzaj prologu, w którym śpiewacy – generalnie rzecz ujmując – zgłębiają sens uprawiania sztuki w czasie wojny, oraz właściwą opowieść o biblijnym sędzim Jephte, który odpowiedziawszy na wezwanie ojczyzny w potrzebie, pokonał wroga. Prosząc Boga o błogosławieństwo i powodzenie w czasie walk, obiecał mu niecodzienną ofiarę: złoży na ołtarzu... Czytaj więcej
Zagubieni w ciemnym lesie – o „Boskiej Komedii” w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego w Teatrze Powszechnym w Warszawie
Przez pierwsze półtorej godziny spektakl Krzysztofa Garbaczewskiego w Powszechnym był dla mnie nie do zniesienia. Niby rozumiałem, co się do mnie mówi, niby potrafiłem rozpoznać główne postaci Dantego, ale… Niektóre fragmenty, powodując jakąś kompletną dezorientację, sprawiały, że na moment „odlatywałem”, choć gdy udawało mi się „wrócić”, miałem wrażenie, że nic nie straciłem. Tekst Dantego posuwał się do przodu, Andrzej Kłak odmierzał gongami kolejne kręgi piekieł, grany zaś przez Juliana Świeżewskiego... Czytaj więcej
Biedny Garbaczewski patrzy na wieś – „Chłopi” Reymonta w Powszechnym
Szanowni Państwo, w listopadzie 2017 widziałem spektakl Krzysztofa Garbaczewskiego Chłopi raz jeszcze. Recenzja ta jest zupełnie nieaktualna. Możecie ją sobie Państwo przeczytać jako świadectwo, bądź to niezrozumienia przeze mnie spektaklu, bądź to zwykłej ludzkiej pomyłki recenzenta. Dziś Chłopi to spektakl znakomity. Poruszający. Tekst zostawiam ku przestrodze sobie, jako ostrzeżenie, że nigdy nie wolno zbytnio przywiązywać się do tego, co było, co się myśli, czego się oczekuje. Zwłaszcza w teatrze, gdzie... Czytaj więcej
"Wyzwolenie" od widzów – Garbaczewski w STUDIO teatrgalerii
Krzysztof Garbaczewski rozpoczyna swoje „Wyzwolenie” podobnie jak Wyspiański – od wierszowanych didaskaliów. Kto je wypowiada? U Wyspiańskiego albo sam twórca, albo po prostu obiektywny narrator. U Garbaczewskiego postać ta ma powolny, zniekształcony przez vocoder głos, w czasie jej wypowiedzi pojedynczy prosty snop światła kręci się w kółko po scenie. Powstaje wrażenie, że ktoś, wypowiadając te słowa, bawi się latarką. Kto? Dowiemy się później. Pod ścianą stoi grupa ludzi. Gdy z... Czytaj więcej
DOMAGALAsieBOSKIEJKOMEDII – oficjalny blog Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia. Dzień IV
ZEMSTA HAMLETA Prolog spektaklu „The institute of memory (time)” Larsa Jana jest jawnym nawiązaniem do sceny spotkania z duchem ojca w „Hamlecie”. Od razu określa to narratora historii – syna, który pragnie zgłębić prawdę o swym ojcu, a pomagać mu w tym będzie wierny przyjaciel oraz my, widzowie. Zabieg ten prowokuje też ważne pytania, dotyczące owych losów ojca, które mamy rekonstruować oraz naszego w tej rekonstrukcji udziału, a mianowicie: kto dokładnie... Czytaj więcej
Zawieszeni w "Kosmosie" – Gombrowicz według Garbaczewskiego
“Kosmos” w reżyserii Garbaczewskiego zaczyna się już na widowni, która wypełniona jest wiszącymi na sznurkach nad głowami widzów atrapami planet i meteorów. Patrząc w górę uświadamiamy sobie, że to scenograficzny ekwiwalent prawdziwego kosmosu. Nad sceną wiszą inne dziwne przedmioty – sztuczna ręka, oko, otwarte usta z językiem na wierzchu czy monstrualne wymię jakiejś mlekodajnej istoty. Elementy te, znane z poprzednich inscenizacji Garbaczewskiego, wraz z atrapami planet i asteroidów stanowią zatem... Czytaj więcej
„Jasno, że oko wykol” – „Robert Robur” Krzysztofa Garbaczewskiego w TR Warszawa
Spektakl na podstawie powieści „Niezwykłe przygody Roberta Robura” autorstwa młodego, przedwcześnie zmarłego pisarza Mirosława Nahacza, jak większość współczesnych przedstawień teatralnych rozpoczyna się blackoutem. Po krótkiej chwili z ciemności wyłania się oświetlona scena, ograniczona od tyłu wielką kolorową kurtyną. W jej centralnej części znajduje się monstrualne oko, w którym umieszczony został ekran. Pierwsze dwie części spektaklu będziemy oglądać na tym właśnie ekranie – jako relację live z wydarzeń, rozgrywających się w... Czytaj więcej
PIEKŁO – NIEBO – podsumowanie VIII edycji festiwalu teatralnego BOSKA KOMEDIA (Kraków, 4 -13 grudnia 2015)
W grudniu sceny krakowskich teatrów stały się miejscem prawdziwej teatralnej uczty. Swoje najnowsze spektakle pokazywali zarówno mistrzowie (m.in. Krystian Lupa, Krzysztof Warlikowski czy Grzegorz Jarzyna), jak i „młodzi gniewni” polskiego teatru (m.in. Monika Strzępka, Krzysztof Garbaczewski, Michał Borczuch czy słynna z afery porno – Ewelina Marciniak). W konkursie na najlepsze przedstawienie międzynarodowe jury doceniło „Apokalipsę” Michała Borczucha (Teatr Nowy w Warszawie). Nagrody powędrowały też do twórców „Podróży zimowej” w reż.... Czytaj więcej
W poszukiwaniu straconego Hamleta – Garbaczewski w Starym Teatrze
Koncepcja „Hamleta” Garbaczewskiego w Starym Teatrze ma swoje źródło w tym oto fragmencie szekspirowskiego arcydzieła: HORACJO (…) mnie zaś Pozwólcie i wszem wobec, i każdemu Nieświadomemu prawdy opowiedzieć, Jak się to stało. Przyjdzie wam usłyszeć O czynach krwawych, wszetecznych, wyrodnych, O chłostach trafu, przypadkowych mordach, O śmierciach skutkiem zdrady lub przemocy, O mężobójczych planach, które spadły Na wynalazcy głowę. O tym wszystkim Ja wam dać mogę wieść dokładną. FORTYNBRAS Pilno... Czytaj więcej