Czwartek, 22 września 2022 Ten obcy – o spektaklu Ladacznica z zasadami w reż. Kim Sujina z kompanii Shinjuku Ryōzanpaku Zapomniana nieco w Polsce sztuka Jean Paul Sartre’a rozgrywa się na Południu Stanów Zjednoczonych, a jego bohaterką jest młoda prostytutka. Lizzie właśnie przyjechała tam z Nowego Jorku i znalazła pokój w eleganckiej dzielnicy miasta. W pociągu doszło jednak do incydentu, w wyniku którego zginął  jeden czarnoskóry (zastrzelony przez siostrzeńca miejscowego senatora), a... Czytaj więcej

Trzeba przyznać, że przestrzeń wykreowana w spektaklu przez Dominikę Nikiel jest funkcjonalna, ale w sferze znaczeń – oprócz tego, że pokazuje życiową przestrzeń współczesnych intelektualistów – nic nowego właściwie do dyskusji o nich nie wnosi, z wyjątkiem obrazu wiszącego w centralnym punkcie salonu Marty i Georga. To wielkie płótno z dominującymi kolorami bieli, czerwieni i granatu przedstawia naszkicowane delikatnie rozchylone kobiece nogi z narzuconymi na ów szkic (może przy pomocy... Czytaj więcej

Gdybym był jurorem na Festiwalu Scenografii i Kostiumu, w którego programie znajdowałby się Pamiętnik wariata Teatru Credo, przyznałbym temu spektaklowi nagrodę bezwarunkowo. Rzadko się bowiem zdarza w teatrze, żeby ten właśnie element przedstawienia był tak dobrze pomyślany i tak mistrzowsko eksploatowany przez twórców w procesie budowania spójnego języka spektaklu. Ściany, rekwizyty i kostium będącego wciąż na scenie tytułowego Wariata (w brawurowym wykonaniu Steliana Radeva) zrobione są z materiału typu rzep,... Czytaj więcej

Sztuką Hrabal i mężczyzna w oknie jestem nieco rozczarowany, ale to może dlatego, że należę do hrabalofilów, nie do końca wybaczających wszelkie próby pobieżnej lektury utworów czeskiego mistrza, a tym bardziej projektów okołobiograficznych, które niczego nowego nie mówią. Niemiecka sztuka Bernharda Setzweina należy, niestety, do tego drugiego gatunku, a opowiada o kerskim donosicielu Dudku, który – przez lata obsesyjnie obserwując żyjącego obok Hrabala – nie zauważył nawet, że ten… umarł.... Czytaj więcej

Jako że scenariusz spektaklu Grimm oparty jest na baśniach słynnych braci, jedną z jego bohaterek jest oczywiście Królewna Śnieżka (Kintija Stūre). W wersji Elmārsa Seņkovsa to łudząco podobna do Max Mayfield z serialu Stranger Things  dziewczynka ze słuchawkami, która żyje w swoim świecie, dyskretnie wprowadzając w przestrzeń spektaklu temat autyzmu. Po ugryzieniu jabłka pogodny autyzm Królewny Śnieżki ustępuje miejsca depresji. Jej sen, z którego ma ją obudzić piękny książę, przybiera... Czytaj więcej

Od nowego sezonu, a więc od dzisiaj, miejsce to będzie przestrzenią, w której będzie można, na zasadzie dziennika, przeczytać wszystkie moje teksty publikowane w mediach społecznościowych (oczywiście te “państwowe”, związane z kulturą i sztuką). Reguła publikacji jest taka, że najnowszy tekst będzie zawsze pierwszym od góry. Oczywiście nie rezygnuję z innych, specjalnie dedykowanych spektaklom szerszych recenzji czy Dzienników Festiwalowych, będą i one! Od września, zmian będzie więcej, ale o tym... Czytaj więcej