Archiwum Tagów: William Shakespeare

Szekspirowski pasjans iluzji – „Wieczór Trzech Króli albo Co chcecie” w reż. Piotra Cieplaka w Teatrze Narodowym

Opublikowano Autor:

„Słowa zajmują mnie jak rękawiczki. Takie czasy. Jedna chwila wystarczy, aby odwrócić sens na drugą stronę”. Historia w Wieczorze Trzech Króli jest nieco skomplikowana: Książę Orsino kocha bez wzajemności pogrążoną w żałobie, pozornie niedostępną Oliwię. Wysyła więc do niej z misją przyjaciela Cezaria, będącego w istocie zakochaną w nim i przebraną za chłopca Violą, dziewczyną uratowaną z morskiej katastrofy. W rezultacie Oliwia, zamiast zakochać się w księciu, obdarza miłością jego... Czytaj więcej

Szkoła błazeńskiej filozofii – o „Królu Learze” w reż. Anny Augustynowicz w Teatrze Modrzejewskiej w Legnicy i Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu

Opublikowano Autor:

Lear (Mirosław Zbrojewicz) budzi się, nie wiemy jednak, czy w swoim śnie, czy na jawie. Bosy, ubrany w czerwony płaszcz/szlafrok, każe sobie przynieść mapy, żeby od razu zrealizować dziwny konkurs swojej próżności i wedle jego kryteriów podzielić królestwo. Skąd ta nagła decyzja, nie wiadomo. Przebudzenie wskazywałoby na impuls, coś instynktownego, zakładając oczywiście, że jesteśmy w rzeczywistości, a nie we śnie tytułowego bohatera. Na scenie pojawią się więc wszyscy zainteresowani: dwie... Czytaj więcej

Ostatnia wieczerza w Teatrze Modrzejewskiej – o spektaklu „Fanny i Aleksander” wg Bergmana, w reż. Łukasza Kosa w Legnicy

Opublikowano Autor:

Film Bergmana rozpoczyna się od zbliżenia napisu, który oryginalnie znajduje się nad widownią Duńskiego Teatru Królewskiego w Kopenhadze. W wolnym tłumaczeniu oznacza on „nie tylko dla przyjemności”. Gdy kamera odjeżdża, okazuje się, że napis ten widnieje teraz nad sceną zabawkowego teatru w domu Ekdahlów, który odkrywamy w powolnym ujęciu pierwszej sceny filmu Bergmana. Zaczyna się akcja: najpierw idzie w górę papierowa kurtyna, potem stanowiący tło obraz, który odsłania nam głowę... Czytaj więcej

Sztukmistrze z Lublina – oficjalny dziennik 24. Konfrontacji Teatralnych 2019

Opublikowano Autor:

Szanowni Państwo, lubelski festiwal Konfrontacje Teatralne to wydarzenie, którego istotą jest twórcza wymiana doświadczeń między artystami – nazwijmy ich umownie – Wschodu i Zachodu. W ciągu ostatnich dwudziestu trzech lat gościli tu ze swoimi spektaklami m.in. Ellen Stewart, Daisuke Yoshimoto, Eimuntas Nekrosius, Nikołaj Kolada, Oskar Korsunovas, Valery Fokin, Agrupación Señor Serrano, Gob Squad, Krystian Lupa, Grzegorz Jarzyna czy Krzysztof Warlikowski. Dyrektorem festiwalu jest jego twórca i pomysłodawca, Janusz Opryński, a... Czytaj więcej

Myszy i ludzie – o „Hamlecie” w reż. Mai Kleczewskiej w Teatrze Polskim w Poznaniu

Opublikowano Autor:

Ofelia: „(…) Unieważniam świat zrodzony ze mnie. Duszę świat ze mnie zrodzony między udami. Grzebię go w swoim łonie. Precz ze szczęściem pokory. Niech żyje nienawiść, pogarda, bunt, śmierć. Kiedy uzbrojona w rzeźnicki nóż przejdzie przez wasze sypialnie, wtedy poznacie prawdę”  Heiner Müller,„HamletMaszyna” Jedną z najpiękniejszych scen poznańskiego „Hamleta” jest „pułapka na myszy”. Hamlet zaciąga Gertrudę, Klaudiusza oraz towarzyszące im osoby do sypialni, która stanie się na chwilę teatralną sceną.... Czytaj więcej

Ludzie pod ścianą – o „Wyzwoleniu” Wyspiańskiego w reż. Augustynowicz w Teatrze Polskim w Warszawie

Opublikowano Autor:

Wyzwolenie Wyspiańskiego jest jedną z najlepszych w polskim teatrze sztuk, zbudowanych w oparciu o konwencję teatru w teatrze. Rozgrywa się na scenie teatru, w tym przypadku teatru krakowskiego (dziś – Teatr im. Juliusza Słowackiego). Oto około siódmej wieczorem wkracza na nią bohater, Konrad. Na razie jest na owej scenie sam, widzi jakichś „ludzi pod ścianą”, którzy „nasłuchują jak on rozpowiada, słów słuchają zdziwieni czyli duchem pojeni, skąd to idą te... Czytaj więcej

Ostrożnie, pożądanie! – “Miarka za miarkę” w reż. Jana Klaty z praskiego Divadla pod Palmovką na Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku

Opublikowano Autor:

Jan Kott w eseju „Głowa za wianek i wianek za głowę” stwierdza, że „Miarka za Miarkę”, niezależnie od podziału na akty i sceny, albo raczej wbrew niemu, rozpada się również na dwie części: część pierwszą zmierzającą do rozwiązania tragicznego i część drugą – do rozwiązania komediowego. Można nawet dokładnie podać, w którym miejscu sztuka Szekspira jest rozłamana (…), kiedy Książę w przebraniu zakonnika proponuje Izabeli „zastępczynię” w schadzce z Angelem”.... Czytaj więcej

Nigdy stąd już nie wyjadę – „Wyjeżdżamy” w/g. Hanocha Levina w reż. Krzysztofa Warlikowskiego w Nowym Teatrze w Warszawie

Opublikowano Autor:

„Moja melancholia jest swojego rodzaju, złożona z wielu pierwiastków, wyciągnięta z wielu ingrediencji, a żeby prawdę powiedzieć, długie rozważanie i przeżuwanie moich podróży pogrążyło mnie w najzabawniejszym smutku” William Shakespeare „Jak Wam się podoba”, Jakub, akt IV Będący u kresu swojej ziemskiej podróży Szabtaj Szuster (Zygmunt Malanowicz), zaraz na początku spektaklu Warlikowskiego wypowiada nieco zmodyfikowany fragment tekstu ze spektaklu Tadeusza Kantora „Nigdy tu już nie powrócę”. W spektaklu krakowskiego mistrza... Czytaj więcej

Pełno krwi angielskiej – "Kings of war" w reż. Ivo van Hove (DOMAGALAsieDIALOGU cz. VIII)

Opublikowano Autor:

Na spektakl Ivo van Hove “Kings of war” składają się trzy dramaty Szekspira: “Henryk V”, “Henryk VI” (I część) oraz “Ryszard III” (II część). W finale tego ostatniego oraz spektaklu van Hovego grający Ryszarda Hans Kesting siedzi tyłem do widowni. Mówi słynny monolog o sumieniu, patrząc w ekran, na którym widzi siebie w postaci przetworzonego obrazu z kamery, filmującej go na żywo. W pewnym momencie na ten obraz zaczynają się... Czytaj więcej

Makbet gra w szachy – o spektaklu Agaty Dudy-Gracz we wrocławskim Capitolu (DOMAGALAsieDIALOGU cz.III)

Opublikowano Autor:

Pomysł Agaty Dudy-Gracz na „Makbeta” wydaje się tyleż prosty, co znakomity. Makbet jest uwięziony. On jeden ma w spektaklu własne, podpisane miejsce, z którego nie może się ruszyć. Jest ubezwłasnowolnionym królem w jakichś upiornych, skąpanych we krwi szachach, które rozgrywają się wokół niego. On jeden pozostaje – fizycznie i metaforycznie – czysty. To inni wyrzynają się pod pretekstem jego obrony, zgodnie bowiem z zasadą szachów, śmierć króla będzie oznaczać dla... Czytaj więcej