Poniedziałek, 20 listopada 2023 Pożegnanie Nadszedł czas, by się pożegnać. 61. Rzeszowskie Spotkania Teatralne – Festiwal Arcydzieł II przeszedł właśnie do historii, ale wrażenia po obejrzeniu wielu świetnych spektakli gdzieś w nas, widzach, pozostaną. W tym miejscu serdecznie dziękuję dyrektorowi FA i Teatru im. Siemaszkowej w Rzeszowie, Janowi Nowarze oraz Pełnomocniczce Dyrektora, Jagodzie Skowron – za zaufanie i zaproszenie do tej niesamowitej wspólnoty artystów i publiczności, jaką wraz z Gośćmi... Czytaj więcej
Archiwum Tagów: Teatr im. Żeromskiego w Kielcach
SIMPLY THE BEST – podsumowanie roku 2020
Drodzy Państwo, 2020 był niezwykle ciężkim rokiem dla wszystkich, również (a może zwłaszcza) dla bazującego na ludzkich spotkaniach teatru, więc naturalnie i dla mnie, recenzenta, który teatrem i z teatru żyje. Na początku pandemii postanowiłem, że jeśli tylko będzie to możliwe, będę jeździł i oglądał. Ruszyłem zatem w trasę w czerwcu, gdy otwarto teatry w reżimie sanitarnym. Obligowały mnie do tego obowiązki członka Komisji Artystycznej konkursu Klasyka Żywa, a także... Czytaj więcej
Stracone zachody prawości – o spektaklu Dana Jemmetta „Och, te duchy!” wg Eduardo de Filippo w Teatrze im. Żeromskiego w Kielcach
Wojciech Engelking w świetnym artykule Epsilon czyli formowanie elit, zamieszczonym w internetowym Piśmie, kreśli duchowy portret młodego, sfrustrowanego polskiego konformisty, inteligenta z „dobrej” rodziny, który zaprzedał duszę partii rządzącej, choć patrząc na jego życiorys i osobowościowy profil, trudno byłoby w to uwierzyć. Stało się tak, mimo że partia nie wymagała od niego prawdziwej „wiary” w głoszoną przez nią ideologię. Wystarczyło, by głosił jej kompletnie niewiarygodną narrację jedynie oficjalnie, w sferze... Czytaj więcej
Wyjątkowo zimny maj – o „Wiśniowym sadzie” w reż. Krzysztofa Rekowskiego w Teatrze im. Żeromskiego w Kielcach
ŁOPACHIN: Jaki wczoraj spektakl widziałem w teatrze, bardzo śmiesznie było. RANIEWSKA: Pewnie nic śmiesznego nie było. Powinniście nie spektakle oglądać, tylko samych siebie. Jak wy wszyscy szaro żyjecie, jak dużo mówicie niepotrzebnych słów. W początkowych didaskaliach „Wiśniowego sadu” Anton Pawłowicz informuje nas, że „już maj, kwitną drzewa wiśniowe, ale w ogrodzie jest zimno, przymrozek”. Wygląd wiśniowego sadu wydaje się tu niezwykle ważny, w prawie każdej scenicznej adaptacji reżyser stara mu... Czytaj więcej
Makieta „Hańby” J.M. Coetzee’go – o spektaklu Macieja Podstawnego w Teatrze im. Żeromskiego w Kielcach
Znajdujemy się w jakimś poapokaliptycznym świecie, kojarzącym się ze słynnym Mad Maxem (skojarzenia słuszne, jak się okazuje po przeczytaniu kilku słów skreślonych przez reżysera w programie). Na scenie pojawia się grupa poprzebieranych nomadów, którzy rozpoczynają sceniczną opowieść, opartą na wybitnej książce południowoafrykańskiego noblisty, Johna Maxwella Coetzee’go, traktującą w wielkim uproszczeniu o upadku moralnym i społecznym Davida Luriego, białego, 52-letniego profesora literatury Uniwersytetu w Kapsztadzie. Człowieka, który nie mogąc pohamować swojego... Czytaj więcej