Teksty różne, kwadratowe i podłużne 2022

Opublikowano Autor:

Od nowego sezonu, a więc od dzisiaj, miejsce to będzie przestrzenią, w której będzie można, na zasadzie dziennika, przeczytać wszystkie moje teksty publikowane w mediach społecznościowych (oczywiście te “państwowe”, związane z kulturą i sztuką). Reguła publikacji jest taka, że najnowszy tekst będzie zawsze pierwszym od góry. Oczywiście nie rezygnuję z innych, specjalnie dedykowanych spektaklom szerszych recenzji czy Dzienników Festiwalowych, będą i one! Od września, zmian będzie więcej, ale o tym... Czytaj więcej

Środula. Krajobraz nudy – o spektaklu Gańczarczyk i Brzyka w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu

Opublikowano Autor:

Spektakl Brzyka jest przegadany i zwyczajnie nudny, w związku z tym nie zdziwił mnie fakt, że po przerwie tego prawie trzygodzinnego widowiska ubyło 50% widowni. Wystarczyłaby wszak połowa tego czasu, żeby w skondensowany sposób powiedzieć to, co w opowieści Igi Gańczarczyk naprawdę ważne, ale wtedy autorzy musieliby się skupić na meritum, wyrzucając infantylne wspomnienia sosnowieckiego PRL-u czy grafomańskie sceny geologiczne, będące zwykłą startą czasu (naprawdę nie rozumiem, po jaką cholerę... Czytaj więcej

Czarna magia oraz jak ją zdemaskowano – o “Mistrzu i Małgorzacie” Ondreja Spišáka z Teatro Tatro (Festiwal Via Carpatia w Olsztynie)

Opublikowano Autor:

Scena słynnego balu u Szatana, na którym Małgorzata sprawuje funkcję gospodyni, wyglądała oszałamiająco, ale nie ze względu na zastosowane w niej teatralne środki (choć te również były znakomite), a na treści, jakie ze sobą niosła, będąc jednocześnie kluczem do tego wspaniałego spektaklu. Oto w momencie, gdy trzeba już niemal witać gości, Woland w brawurowej interpretacji Łukasza Kosa doznaje dziwnej zapaści. Staje się nagle bezwolną kukłą, którą jego słynna trupa (Behemot,... Czytaj więcej

Nierówno pod peruką? – o spektaklu „Priscilla, królowa pustyni” Cezarego Tomaszewskiego we wrocławskim Capitolu

Opublikowano Autor:

Pierwowzorem musicalu Priscilla, królowa pustyni jest ikoniczny film napisany i wyreżyserowany przez Stephena Elliotta w 1994 roku, a więc w czasach, gdy dyskurs LGBT+ w Polsce praktycznie nie istniał. Może dlatego właśnie ten australijski obraz z miejsca stał się filmem kultowym; pokazywał nam, młodym wchodzącym wtedy w życie ludziom, że świat łatwo może stać się lepszym. Wystarczy tylko polubić siebie i zaakceptować fakt, że świat jest dużo bardziej różnorodny, niż... Czytaj więcej

8 i pół Szydłowskiego – o spektaklu “Strach i nędza 2022” z Teatru Łaźnia Nowa w Krakowie

Opublikowano Autor:

Sytuacja w Strachu i nędzy podobna jest do tej z 8 i pół Felliniego, zresztą twórcy jawnie to komunikują, żadna to więc tajemnica. Reżyser (Michał Czachor) nie ma pomysłu na spektakl albo –  wprost przeciwnie – ma ich tak wiele, że prawie uniemożliwia to wszelką artystyczną aktywność. Mężczyzna pogrąża się więc w kryzysie, wpadając w pewnym momencie na jedyne rozsądne w tej sytuacji rozwiązanie: opowiedzenie o swojej niemocy. Historia zna... Czytaj więcej

Legenda o Smoku Wawelskim – o „Iwonie księżniczce Burgunda” Cezarego Tomaszewskiego z Teatru Ludowego na XV MFG w Radomiu

Opublikowano Autor:

Zrobić w teatrze dobrą, nieoczywistą Iwonę księżniczkę Burgunda, to dziś niezwykle trudna sztuka. Wiąże się to zarówno z jej fabułą, jak i z faktem, że większość teatralnych widzów zna już jej zakończenie. Mamy więc w skrócie „obcego” (Iwonę), który swoją „obcością” atakuje to „nasze” (dwór), poukładane hierarchią i zbudowane wobec tradycyjnych – przynajmniej w teorii – wartości i schematów. Od tego więc, kim w danym spektaklu jest Iwona (wyzwoloną kobietą... Czytaj więcej

Zdarzenia na blogu Bunbury – oficjalny dziennik 15. Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego

Opublikowano Autor:

Piątek, 14 października 2022 ON – na marginesie Dzienników Mikołaja Grabowskiego Na scenie fotel, maleńki stolik, na nim zaś mnóstwo książek, papierów i maszyna do pisania. Gaśnie światło i na scenie pojawia się ON. Zasiada za stolikiem, zaczyna pisać a z ust padają słynne słowa: Poniedziałek Ja, Wtorek Ja, Środa Ja, Czwartek Ja. Grający GO Mikołaj Grabowski wnosi na scenę urok i charyzmę intelektualisty. Ubrany w biały, nienagannie skrojony garnitur,... Czytaj więcej

From Asia with love! – oficjalny dziennik InlanDimensions Festival 2022

Opublikowano Autor:

Niedziela, 9 października 2022 Taniec Bezbronnych z Fukuoki – o „Stacji wodnej” w reż. Ōto Shōgo/Kima Seila kompanii SEAMI & Arts Management Center Stacja wodna z Fukuoki to jedno z moich największych teatralnych przeżyć tego roku, a może i ostatniej dekady. A wydawałoby się, że nie ma w tym spektaklu nic zaskakującego. Oto bowiem w przestrzeni jakiegoś postapokaliptycznego śmietniska – bardziej z przyszłości niż z przeszłości (świadczą o tym stara,... Czytaj więcej

Sztuka dobrze zrobiona – “Kto się boi Virginii Woolf” Edwarda Albee’go w reż. Radosława B. Maciąga w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu

Opublikowano Autor:

Trzeba przyznać, że przestrzeń wykreowana w spektaklu przez Dominikę Nikiel jest funkcjonalna, ale w sferze znaczeń – oprócz tego, że pokazuje życiową przestrzeń współczesnych intelektualistów – nic nowego właściwie do dyskusji o nich nie wnosi, z wyjątkiem obrazu wiszącego w centralnym punkcie salonu Marty i Georga. To wielkie płótno z dominującymi kolorami bieli, czerwieni i granatu przedstawia naszkicowane delikatnie rozchylone kobiece nogi z narzuconymi na ów szkic (może przy pomocy... Czytaj więcej

Kochaj mnie od grobowej deski – o spektaklu „Gdy przechodzisz nad mym grobem” w reż. Sergio Blanco na Kunstfest Weimar

Opublikowano Autor:

 Kochany/Jak wiatr/Gdy przechodzisz nad mym grobem/Z wnętrza mojej pieczary/Z pożądania/Rozerwę swój całun Hafez, perski poeta (1310-90) Opowieść fabularna, którą eksploatuje w swojej sztuce i opartym na niej spektaklu Gdy przechodzisz nad mym grobem urugwajski dramaturg i reżyser Sergio Blanco, jest prosta, choć na pierwszy rzut oka nieco skandalizująca. Oto mieszkający w Paryżu pisarz, Sergio Blanco, postanawia popełnić w prywatnej klinice w Szwajcarii samobójstwo z asystą, a ciało zapisać Khaledowi, młodemu nekrofilowi... Czytaj więcej

Poczuć pełnię wiosny – o spektaklu „Przerwany sen” Danny Yunga z kompanii Zuni Icosahedron z Hongkongu (InlanDimensions)

Opublikowano Autor:

Tekst ten napisałem podczas zeszłorocznej edycji InlanDimensions 2021, odbywającej się online a publikowałem go w ramach oficjalnego dziennika festiwalu. Jako, że w tym roku zespół Danny Yunga przyjeżdża z tym spektaklem do Polski, “na żywo” postanowiłem go wykroić stamtąd i opublikować osobno, gdyż może on się komuś po prostu przydać! Osobiście zamierzam spektakl obejrzeć na żywo raz jeszcze, dam wtedy znać, czy coś się zmieniło w mojej jego ocenie!  Podstawą... Czytaj więcej