Jeden z moich szacownych kolegów poświęcił kilka akapitów wspaniałej, według niego, sukni Tomasza Ossolińskiego, w której Janda występuje na scenie. Mnie z kolei dużo ciekawsze wydaje się to, co z nią zrobili reżyserzy światła, Rafał Piotrowski i Waldemar Zatorski. Janda wychodzi na scenę w lśniącej, cekinowej, w sumie niczym szczególnym niewyróżniającej się sukni o ciemnym odcieniu (odkąd zostałem zwyzywany przez kostiumografa od daltonistów, boję się pisać, w jakim dokładnie). W... Czytaj więcej
Archiwum Tagów: Krystyna Janda
Warto być przyzwoitym – o „Wiśniowym sadzie” w reż. Krystyny Jandy w Teatrze Polskim w Warszawie
W spektaklu Krystyny Jandy są dwie znakomite sceny, wychodzące poza pozbawione ryzyka odczytanie czechowowskiego arcydzieła: scena z Przechodniem z II aktu oraz początek IV aktu, gdy Raniewska wraz z towarzystwem szykuje się do wyjazdu, a Łopachin próbuje świętować szampanem zakup majątku. Z ich pomocą można też rozczytać niezbyt skomplikowaną ideę przedstawienia, dlatego przyjrzę się im obu bliżej. U Czechowa akt II rozgrywa się gdzieś nieopodal majątku Raniewskiej, wokół przydrożnej ławeczki... Czytaj więcej
Zawsze zmieniam zakończenia – rozmowa z Krystyną Jandą na marginesie „Alei Zasłużonych” Jarosława Mikołajewskiego w Teatrze Polonia
Spotkaliśmy się z Panią Krystyną na początku marca, tuż po premierze Alei Zasłużonych w Teatrze Polonia w jej reżyserii. Pracę nad spisaniem i redakcją wywiadu niestety przerwał covid 19, który bardzo skutecznie wyłączył mnie z życia na cztery tygodnie. Tym bardziej się cieszę, że mogę wreszcie wrócić do pracy i zaprosić Państwa w podróż po świecie dramatu Jarosława Mikołajewskiego i spektaklu Krystyny Jandy, po którym przewodniczką zgodziła się być sama... Czytaj więcej
Cząstki aktora – oficjalny dziennik kaliskiego Festiwalu Sztuki Aktorskiej, 11-21 maja 2019
Niedziela, 12 maja 2019 Leaving Las Koszalinas – uwagi na marginesie „Aktorów koszalińskich” w reż. Piotra Ratajczaka z Bałtyckiego Teatru Dramatycznego w Koszalinie Nie można sobie wymarzyć lepszego początku festiwalu sztuki aktorskiej, niż przedstawienie Bałtyckiego Teatru Dramatycznego „Aktorzy koszalińscy czyli komedia prowincjonalna” w reżyserii Piotra Ratajczaka. Ten inspirowany scenariuszem głośnej fabuły Agnieszki Holland słodko-gorzki spektakl o szarej rzeczywistości aktorów raz po raz rozśmiesza, by po chwili złapać za gardło i... Czytaj więcej
Rok 2018 w polskim teatrze – wszystko, co najlepsze!
Szanowni Państwo, już wkrótce „Złote Truskawy 2018” czyli lista zwycięzców moich corocznych teatralnych Antynagród (takie hollywoodzkie Złote Maliny). Nie chciałbym jednak być kojarzony tylko z narzekaniem i wytykaniem błędów. Z tego też względu postanowiłem kilka dni wcześniej podzielić się z Państwem pozytywnymi emocjami, jakich doznałem w polskich teatrach w mijającym roku. Uważam, że warto też ukazać obie strony medalu, jakim jest polski teatr, tym bardziej, że to sztuka żywa, w... Czytaj więcej
Jandy modlitwa wieczorna – „Zapiski z wygnania” Sabiny Baral w reż. Magdy Umer w Teatrze Polonia
„(…) Że tam się urodziłem, gdzie przyjąć mnie nie chcą/Że kraj ojczysty, kiedyś był piękny w legendzie/Że mnie przeklina język, w którym tworzę/Smutno mi, Boże! Że nikt mnie tutaj szyderczo nie pytał/O krew moją i dziadów, którymi się szczycę/I że w dzieciństwa mego wracam okolicę/I że mnie w Polsce nikt nie będzie witał/I że na gorycz moją nic już nie pomoże/Smutno mi, Boże!” Antoni Słonimski „Smutno mi, Boże” Książka „Zapiski... Czytaj więcej
Wizja lokalna Hamleta – "Udając ofiarę" w reż. Krystyny Jandy na deskach Och-Teatru
Wala, główny bohater sztuki „Udając ofiarę” braci Priesniakowów, pracuje w policji, zajmując się na co dzień odgrywaniem ofiar przestępstw podczas wizji lokalnych. Udaje też ofiarę w życiu prywatnym. Osierocony właśnie przez ojca, nie mogąc pogodzić się z tym faktem, obarcza winą za rodzinną tragedię swoją matkę oraz brata zmarłego – Piotra. Sytuację dodatkowo komplikuje fakt, że matka z wujem mają się ku sobie, co zaognia konflikt między nimi a młodym... Czytaj więcej