Każdy z was chyba oglądał w życiu western. Jedną z klasycznych scen, taką must have w każdym z nich jest moment, kiedy do lokalnego saloonu wchodzi główny bohater. Saloon ten zazwyczaj okupują miejscowi: żujący gumę i popatrujący na świat z pogardą, „przyrośnięci” do stołka przy barze outsajderzy bądź śpiący w kącie, nakryci kowbojskim kapeluszem luzacy. Wszystko trwa w bezruchu i marazmie. Słychać pająka uwijającego się w kącie i dźwięk polerowanej... Czytaj więcej
W przedstawieniu Michała Buszewicza „Kwestia techniki” najbardziej podobał mi się nastrój, kreowany przez wyświetlane na ścianach haiku, autorstwa japońskich XVII-wiecznych poetów. Poezja japońskich mistrzów przeniosła ideę przedstawienia w bezczas, w przestrzeń wiecznego tu i teraz, przestrzeń, w której sytuuje się również teatr (czy raczej idea teatru). Zarazem – w połączeniu ze światłem i muzyką – nadawała spektaklowi jakiś nieuchwytny nastrój, jakąś szarpiącą melancholię, która czasem pojawia się o zachodzie słońca... Czytaj więcej
Od razu się przyznaję – nie czytałem książki Michela Houellebecqa „Możliwość wyspy”. W związku z tym z przedstawienia Magdy Szpecht w TR Warszawa nie zrozumiałem wiele. Wiadomo na pewno, że rzecz się dzieje na dwóch, przeplatających się, planach czasowych: między rokiem 1999 a 2013 i w bliżej nieokreślonej przyszłości. Miejscem akcji „współczesnej” jest Madryt, miejscem akcji w przyszłości jest wyspa Lanzarote, prawdopodobnie Nowy Jork, ale też wszechobecna w wizualizacjach Warszawa.... Czytaj więcej