„Już tyle ich runęło w tę głębinę Rozwartą wśród przestrzeni Nastąpi dzień, kiedy ja również zginę. Zastygnie wszystko, co śpiewało, lśniło, W dal rwąc się bezpowrotną: Zieleń mych oczu, głosu tkliwa siła I włosów moich złoto. Świat będzie trwał z powszechnym jego chlebem, Gdy mnie niepamięć zmiecie, I będzie wszystko – jak gdyby pod niebem Nie było mnie na świecie. (…) Marina Cwietajewa w tłum. W. Słobodnika Dramat Ostrowskiego traktuje... Czytaj więcej