Archiwum Tagów: Teatr Narodowy w Warszawie

Seminarium z życia – o “Dekalogu” Piesiewicza/Kieślowskiego wg Farugi w Narodowym

Oglądałem przedstawienie Wojciecha Farugi w Wielkim Tygodniu, robiąc sobie w czwartek wolne od świątecznych przygotowań i oglądania online obchodów Semana Santa. Wspominam tu hiszpańskie święto nie bez kozery, stanowi ono bowiem dobrą metaforę strategii, przyjętej przez twórców w podejściu do ogromnego materiału, jakim jest Dekalog, złożony z dziesięciu osobnych scenariuszy Krzysztofa Piesiewicza, napisanych wspólnie z Krzysztofem Kieślowskim. Istotą hiszpańskiej celebracji Semana Santa są procesje, które każdego dnia – począwszy od... Czytaj więcej

Z dużej chmury mały deszcz – o „Księgach Jakubowych” Tokarczuk w reż. Zadary w Teatrze Narodowym w Warszawie

Z plakatów zapowiadających w całej Warszawie adaptację Michała Zadary uśmiechała się do przechodniów twarz młodej dziewczyny (Maja Amsterdamska), kompletnie jakby niepasująca do opowieści, którą miała zapowiadać. Kojarzyła się bardziej z międzywojniem czy czasem II wojny światowej niż z „barokową” opowieścią o żydowskim Mesjaszu, Jakubie Franku. Pierwszy raz zauważyłem tę dziewczynę na scenie w roli córki Izraela z Korolówki, Pesełe, ale potem w natłoku postaci i zdarzeń ciągle gdzieś mi uciekała.... Czytaj więcej

Jasełka na „Zamku” – o spektaklu Pawła Miśkiewicza wg Franza Kafki w Teatrze Narodowym w Warszawie

Gdzieś na świecie jest trochę szczęścia/I marzę o nim w każdej chwili (…)/Jeśli się dowiem, gdzie to jest, pójdę w świat/Bo chociaż raz chcę być szczęśliwy tak z głębi serca „Irgendwo auf der Welt” Comedian Harmonists Wiadomo na pewno, że K. przybył do leżącej pod głębokim śniegiem wioski na tyle późno, że potrzebował się przespać, trafił więc do miejscowej gospody (tej Przy Moście). Autor przemyca nam przy okazji informację, że... Czytaj więcej

SIMPLY THE BEST – podsumowanie roku 2020

Drodzy Państwo, 2020 był niezwykle ciężkim rokiem dla wszystkich, również (a może zwłaszcza) dla bazującego na ludzkich spotkaniach teatru, więc naturalnie i dla mnie, recenzenta, który teatrem i z teatru żyje. Na początku pandemii postanowiłem, że jeśli tylko będzie to możliwe, będę jeździł i oglądał. Ruszyłem zatem w trasę w czerwcu, gdy otwarto teatry w reżimie sanitarnym. Obligowały mnie do tego obowiązki członka Komisji Artystycznej konkursu Klasyka Żywa, a także... Czytaj więcej

Egzamin z życia i śmierci – III (ost.) część wywiadu z Danutą Stenką (“Sonata jesienna” w reż. Grzegorza Wiśniewskiego w Teatrze Narodowym w Warszawie)

Spotkaliśmy się z panią Danutą pod koniec listopada, gdy wszystkie kawiarnie i restauracje były już zamknięte. Padał deszcz, na dworze ziąb. Schronienia udzielił nam TR Warszawa, za co chciałbym tu na ręce rzeczniczki teatru, Kai Stępkowskiej złożyć serdeczne podziękowania. Dla pani Danuty to przestrzeń bardzo dobrze znana, od razu więc się tam zadomowiliśmy. Weszliśmy do sali prób, na stole pojawiła się gorąca kawa i zaczęliśmy rozmawiać. I nagle, po paru... Czytaj więcej

Matka Joanna od Aniołów odpala wrotki – z Małgorzatą Kożuchowską o roli w spektaklu Wojtka Farugi w Teatrze Narodowym w Warszawie rozmawia Tomasz Domagała

Gdy na scenie Teatru Narodowego przy Wierzbowej opadł już premierowy kurz, spotkałem się ze znakomitą aktorką teatralną, telewizyjną i filmową – MAŁGORZATĄ KOŻUCHOWSKĄ, żeby porozmawiać o jej pracy w spektaklu Wojciecha Farugi. To druga – po spotkaniu z Krystianem Lupą wokół W.G. Sebalda – odsłona mojego cyklu ROZMÓW O TEATRZE, którego kolejne odcinki już teraz uwadze Państwa polecam! W tym momencie jednak wybierzmy się wspólnie z Małgorzatą Kożuchowską w podróż... Czytaj więcej

Spójrz w świat, we świata kształt, a ujrzysz twoje winy – o „Matce Joannie od Aniołów” Iwaszkiewicza w reż. Wojciecha Farugi w Teatrze Narodowym

Spektakl w Narodowym zaczyna się następującą sceną: wisząca nad polem gry olbrzymia soczewka nachylona jest pod pewnym kątem i oświetlona prostopadłymi do niej snopami światła. Pod nią zaś, na ograniczonej obrotówką podłodze, leży ksiądz Suryn (Karol Pocheć). Wygląda na to, że jest zatopiony w modlitwie, innych jednak przyczyn takiego zachowania wykluczyć nie można. W tym momencie – jakby spod ziemi – pojawiają się ludyńskie Urszulanki. Wypełzają z różnych miejsc dekoracji,... Czytaj więcej

„Letnicy” na zielonej trawce – o spektaklu Macieja Prusa w Teatrze Narodowym w Warszawie

W finale pierwszej części spektaklu Macieja Prusa dochodzi wreszcie do przedstawienia teatru, przygotowywanego przez artystów amatorów. Widzimy jego początek. Na stole pokrytym zieloną trawą „aktorzy” tego teatrzyku tworzą rodzaj instalacji. Przyjmują pewną pozę. Następnie opada kurtyna, a widzowie wychodzą na przerwę. Druga część rozpoczyna się jednak zupełnie inaczej, po tamtym spektaklu nie ma już śladu, zielona trawa pokrywa teraz całą scenę. Rozpoczyna się właściwy „spektakl amatorskiego teatru”, miłosne umizgi bohaterów... Czytaj więcej

Historia wesoła a ogromnie przez to smutna – „Zemsta nietoperza” Johanna Straussa w reż. Michała Zadary w Teatrze Narodowym w Warszawie

Korzenie operetki sięgają XVII wieku, a jej źródłem są francuskie wodewile oraz angielskie opery balladowe, grywane na ludowych jarmarkach. Były to z reguły pełne satyry miłosne krotochwile, urozmaicane muzyką i tańcem. Muzyka nie była specjalnie komponowana, ale dobierana spośród znanych powszechnie szlagierów z odpowiednio do sytuacji zmodyfikowanym tekstem. Co istotne, początkowo wodewile były wyrazem walki o sztukę narodową, kierując ostrze satyry przeciw panoszącej się w Europie włoskojęzycznej operze. Pierwszy wodewilowy... Czytaj więcej