Archiwum Tagów: August Strindberg

O teatr dla ludzi – rozmowa z reżyserem Radkiem Stępniem na marginesie „Matki” Witkacego w Teatrze Nowym w Poznaniu

Tomasz Domagała: Zrobiłeś już kilka spektakli i trochę zaskakują mnie, szczególnie na tle koleżanek i kolegów, twoje wybory. W jaki sposób dobierasz repertuar? Radosław Stępień: Na razie nie szukam swojego repertuaru, a bardziej ludzi, od których jestem w stanie się czegoś nauczyć, nawet jeżeli już nie żyją. Wielcy autorzy, z tekstami których pracuję, to taki rodzaj przedłużenia szkoły teatralnej – uczę się od nich, jak pisać, jak robić teatr. Ale... Czytaj więcej

Taniec śmierci – o „Sonacie jesiennej” wg Bergmana w reż. Grzegorza Wiśniewskiego w Teatrze Narodowym w Warszawie

U Bergmana historia wygląda tak: Ewa, córka wybitnej pianistki Charlotty, mieszka wraz z mężem, pastorem Wiktorem oraz niepełnosprawną siostrą, Heleną w małym miasteczku gdzieś w Norwegii. Ich życie mija w cieniu wielkiej tragedii: przypadkowej śmierci ich małego synka, Eryka. Ewa ciągle nie może się po tym wydarzeniu pozbierać, słysząc więc, że przyjaciel matki umiera po długiej i ciężkiej chorobie, postanawia ją do siebie zaprosić, choć obie pozostają w nienajlepszych stosunkach.... Czytaj więcej

DOMAGALAsieITSELF. Część V.

PELIKAN. ZABAWA Z OGNIEM, reż. Jan Englert, POLSKA Motywem przewodnim obu dramatów Strindbera: „Pelikana” i „Zabawy z ogniem”, wziętych na warsztat przez Jana Englerta do pracy ze studentami warszawskiej Akademii Teatralnej jest ogień. W przypadku „Pelikana” stanowi on finałowe rozwiązanie sytuacji, w „Zabawie z ogniem” –  istotę tytułowej metafory, symbolizującej niebezpieczne zabawy ludzkimi uczuciami. W spektaklu Jana Englerta pierwszą część zakończy widowiskowy dym, wypełniający scenę Sali im. Kreczmara. Dym, którego nie... Czytaj więcej

Widmo szaleństwa – "Sonata widm" Strindberga w reż. Markusa Öhrna w Nowym Teatrze w Warszawie

Najciekawsze w spektaklu Markusa Öhrn „Sonata widm” na podstawie dramatu Augusta Strindberga było złamanie teatralnego tabu, jakim jest nieruchoma pozycja widza w czasie spektaklu. Po wejściu do wielkiej hali Nowego Teatru można było zająć dowolne miejsce wokół stojącej centralnie na środku hali scenografii – plątaniny umownych pomieszczeń z fontanną, ogrodem ze sztucznych kwiatów oraz dwoma rzeźbami – kobiety i harfy. U góry tej konstrukcji mieliśmy zainstalowane ekrany, skierowane w cztery... Czytaj więcej