Czwartek, 16 września 2021 Prawdziwe i aktualne – o Śmierci komiwojażera wg Arthura Millera w reż. Radka Stępnia z Teatru Wybrzeże w Gdańsku Dokładnie rok temu, w Kaliszu pisałem o wybitnej kreacji Mirosława Baki w Millerowskiej Śmierci komiwojażera tak: Willy Loman spotyka się kolejny raz ze swoim przyjacielem Charley’em (Jarosław Tyrański), żeby – jak wiele razy przedtem – pożyczyć od niego pieniądze. Choć Mirosław Baka używa swojego normalnego głosu, zachowując... Czytaj więcej
Wtorek, 31 sierpnia 2021 W magazynie rekwizytów – o spektaklu “Kantor tu jest” Magdy Miklasz zrealizowanym w ramach projektu Latający Teatr Kantorowi Jan Kott pisał w jednym ze swoich znakomitych esejów o teatrze Kantora, że wielopolsko-krakowski Mistrz to taki współczesny Charon, który całe swoje życie poświęcił jednak nie na przewóz zmarłych do krainy cieni, ale na nieustanne zabieranie ich stamtąd do naszego świata. Po spektaklu Magdy Miklasz Kantor tu jest,... Czytaj więcej
Wiśniowy sad Tiago Rodriguesa rozpoczyna się po bożemu, od sceny oczekiwania przez Łopachina (Adama Diop) i Duniaszę (Suzanne Aubert) przybycia Raniewskiej (Isabelle Huppert), która lada chwila ma zostać przywieziona z dworca. Gdy scena ta rozgrywa się na oświetlonym, zastawionym rzędami krzeseł proscenium, wracająca z Paryża dziedziczka w otoczeniu swojego „dworu” oraz oczekujących ją domowników czeka już w ciemności, żeby w pewnym momencie rozpocząć rytuał powrotu. Z prawej strony ogromnej sceny... Czytaj więcej
Spotkaliśmy się w sali prób Sceny Kameralnej Narodowego Starego Teatru w Krakowie. Pomieszczenie to nazywane jest nieformalnie salą Krystiana Lupy, jako że krakowski Mistrz wykorzystywał ją niezwykle często, pracując kiedyś w NST. Pomyślałem od razu, że my z panem Janem znajdziemy się w sali prób Krystiana Lupy podwójnie: nie tylko tej rzeczywistej, ale i tej duchowej. Nasze spotkanie dotyczyć będzie bowiem jego ukochanego autora Thomasa Bernharda, z którym Jan Peszek... Czytaj więcej
„(…) W toku śledztwa ustalono, że peugeot W.G. Sebalda, pokonując długi lewoskrętny zakręt, znajdujący się w ciągu drogi A146, zjechał na przeciwległy pas, wprost pod koła nadjeżdżającej ciężarówki. (…) Koroner William Armstrong potwierdził, że prof. Sebald miał prawdopodobnie zawał serca, w wyniku czego jego pojazd zjechał na niewłaściwą stronę drogi” BBC News, 15 maja 2002 W książce Wiesława Myśliwskiego Ostatnie rozdanie pojawia się epizodyczna postać Cezarego Ramuza. Choć ten chwilowy... Czytaj więcej
Scenografia Mirka Kaczmarka to swoista rupieciarnia. Składają się na nią fragmenty różnych przestrzeni, po których Jakub Szapiro (główny bohater powieści Twardocha oraz spektaklu) poruszał się w trakcie swojego życia, a także rekwizyty, potrzebne do odegrania tej opowieści raz jeszcze (o adaptacji Murawskiego/Meister za chwilę). Mamy więc tu fragment sufitu ze spektakularnym żyrandolem, tam jakąś komodę zastawioną kryształami z alkoholem, gdzie indziej znów pianino. A wszystko to ograniczone od tyłu wielkim,... Czytaj więcej
Środa, 30 czerwca 2021 Żniwa – na pożegnanie Festiwalu Open The Door Nadszedł czas, by się pożegnać. IV Międzynarodowy Festiwal Open The Door w Katowicach przeszedł właśnie do historii, ale wrażenia po obejrzeniu wielu świetnych spektakli gdzieś w nas, widzach, pozostaną. Do dziś na przykład mam przed oczami niezwykłej urody scenę rozmowy Trieplewa z Niną Zarieczną w finale Mewy Butuzowa czy wstrząsający monolog Sebastiana Zimmlera w Bokserze Eweliny Marciniak. Największe... Czytaj więcej
Spektakl zaczął się fantastycznym obrazem. Widownia Teatru Polskiego została oświetlona na różowo, scena zaś – zabudowana kilkudziesięcioma świetlnymi wysokimi palami – tonęła w ciemności. Jako że tylną ścianę scenografii Anny Haudek stanowiło gigantyczne lustro, odbijające wszystko, co przed nim, obraz, który ukazał się oczom widzów, składał się z czarnej, nieprzeniknionej przestrzeni oraz odbitej w lustrze różowej widowni. Pomyślałem, że znakomicie oddaje on sytuację wyjściową Bohaterki dramatu Sarah Kane (specjalnie odróżniam... Czytaj więcej
Wejść do burdelu to wzgardzić światem. Tu jestem i stąd się nie ruszę. Moja rzeczywistość to pani lustra, pani rozkaz, cudze zmysły. Jean Genet Balkon U Geneta Irma (Dorota Androsz) prowadzi burdel, do którego przychodzą mężczyźni, żeby z jednej strony zrealizować swoje perwersyjne seksualne fantazje, z drugiej – przymierzyć wymarzony kostium czy rolę społeczną, która mogłaby wyleczyć ich z kompleksów, zapewniając im to, czego nie mają: zdolności, pozycję i... Czytaj więcej
Na początku był bochenek chleba, woda i słowo. Potem kamienie, krew w misie, taśma klejąca, mikrofon i nóż, z których powstaje ludzkie serce, wreszcie sztuczny śnieg i wiatr, strzały, piórka oraz żarówka. To wszystko. Pewnie o czymś po drodze zapomniałem, ale przecież nie o rekwizytach to traktat. Są one ważne o tyle, że z ich pomocą opowiada się na scenie jedną z piękniejszych teatralnych historii ostatnich miesięcy. Piszę „teatralnych”, gdyż... Czytaj więcej
