Archiwum autora thomas.domagala

Czy tata czyta cytaty z Tacyta? – O „Neronie” Janiczak w reż. Rubina w Teatrze Powszechnym

Kwiecień 19, 2018 1:59 pm Dodane przez Napisz komentarz

Na początku był – jak dowiadujemy się ze strony Teatru Powszechnego – cytat z „Głodu” Martína Caparrósa: „Neron (…) bardzo się troszczył o lud, musiał mu dostarczać rozrywki i dlatego urządził największe święto starożytności. Jak opowiada piękną prozą Tacyt, cesarz otworzył swoje ogrody na przyjęcie. Każdy, kto był kimś, przybył na ucztę: senatorowie, arystokracja, kronikarze przekazujący sobie plotki towarzyskie – cały wielki świat. Neron miał jednak kłopot: nie wiedział jak... Czytaj więcej


Powrót taty – “Odys” Cecki w reż. Eweliny Marciniak w Teatrze Polskim w Poznaniu

Kwiecień 6, 2018 9:03 am Dodane przez Napisz komentarz

Najważniejszą sceną spektaklu Eweliny Marciniak Odys wydaje się moment spotkania tytułowego bohatera z niewidomym synem Telemachem. Jest ono kluczowe dla dramaturgii całości, stanowiąc kulminację kilku przeplatających się teatralnych narracji, tworzących szkielet spektaklu; ma też w sobie największy potencjał emocjonalny. Główne narracje są tu trzy: mityczna, inkrustowana fragmentami dramatu Wyspiańskiego historia powrotu Odysa, opowieść o polskiej emigracji lat dziewięćdziesiątych i jej konsekwencjach oraz – najgłębiej ukryta – próba zdefiniowania współczesnych problemów... Czytaj więcej


Mądr/„Ości” – Karpowicz w reż. Pawła Miśkiewicza w Teatrze Soho w Warszawie

Kwiecień 3, 2018 10:13 am Dodane przez 1 Komentarz

Powieść Karpowicza opowiada zagmatwane losy grupy warszawiaków, związanych ze sobą poprzez skomplikowane osobiste relacje, będące owocem żmudnych poszukiwań szczęścia i permanentnego stanu „wiecznego nienasycenia”. Grupę tę stanowi kilku gejów, transwestyta, kobieta „na skraju załamania nerwowego”, jej mąż oraz feministka, znana z opozycji i telewizji, a także jej syn i kilka innych, pobocznych postaci, biorących udział w ich życiu. Losy bohaterów składają się na barwny kolaż, stylizowany na te z filmów... Czytaj więcej


Opowieść o zwyczajnym szaleństwie – „Pod presją” w reż. Mai Kleczewskiej w Teatrze Śląskim w Katowicach

Marzec 26, 2018 12:00 am Dodane przez 1 Komentarz

Mabel Longhetti, bohaterka filmu Johna Cassavetesa „Pod presją” kocha muzykę poważną, a zwłaszcza operową. Gdy zostaje sama, słucha jej namiętnie, jest ona dla niej ucieczką od prozaicznych codziennych problemów, które z dnia na dzień kumulują się, stając się coraz bardziej przytłaczające i trudne do zniesienia. Nie mogąc sobie z nimi poradzić doznaje załamania psychicznego. Kończy się to półrocznym pobytem w szpitalu psychiatrycznym. Maja Kleczewska w swojej teatralnej wersji filmu Cassavetesa,... Czytaj więcej


Uwięzieni na scenie Brechta – „Kariera Artura Ui” w reż. Brzyka w Teatrze im. Słowackiego

Marzec 24, 2018 1:22 am Dodane przez Napisz komentarz

Uwaga: spoiler!  „Aby zdarzenia przedstawione w tej sztuce nabrały właściwego, zawartego w nich sensu, trzeba wystawić ją w w i e l k i m  s t y l u; najlepiej z wyraźnym nawiązaniem do elżbietańskiego teatru historycznego (…) nawet w scenach groteskowych, nie może ani przez chwilę zabraknąć atmosfery okrucieństwa i grozy. Przedstawienie powinno być plastyczne, tempo szybkie” Bertold Brecht „Notatki”, przeł. Roman Szydłowski (Dialog 11/1961) Trzy najbardziej charakterystyczne cechy... Czytaj więcej


Zosia i „Ułani” – Rymkiewicz według Cieplaka w Teatrze Narodowym

Marzec 21, 2018 9:54 pm Dodane przez Napisz komentarz

Parę lat temu na wykładzie historii literatury rosyjskiej w Moskwie poznałem osobliwy schemat interpretacji  „Eugeniusza Oniegina”. Według niego Tatiana to Rosja, która najpierw pokochała oświeconego postępowca i Europejczyka Oniegina, po czym – kiedy ten, zachłyśnięty nowoczesnością i „wielkim światem” dał jej kosza – oddała swą rękę generałowi. Gdy liberał Oniegin znudzony światem, pusty duchowo po latach na nowo odkrywa „swoją” Tatianę spostrzega, że jest piękna i bogata, lecz… już nie... Czytaj więcej


Jandy modlitwa wieczorna – „Zapiski z wygnania” Sabiny Baral w reż. Magdy Umer w Teatrze Polonia

Marzec 17, 2018 1:24 pm Dodane przez 1 Komentarz

„(…) Że tam się urodziłem, gdzie przyjąć mnie nie chcą/Że kraj ojczysty, kiedyś był piękny w legendzie/Że mnie przeklina język, w którym tworzę/Smutno mi, Boże!  Że nikt mnie tutaj szyderczo nie pytał/O krew moją i dziadów, którymi się szczycę/I że w dzieciństwa mego wracam okolicę/I że mnie w Polsce nikt nie będzie witał/I że na gorycz moją nic już nie pomoże/Smutno mi, Boże!” Antoni Słonimski „Smutno mi, Boże” Książka „Zapiski... Czytaj więcej


Marzenie Nataszy – „Trzy siostry” w reż. Jędrzeja Piaskowskiego w Teatrze Osterwy w Lublinie

Marzec 12, 2018 6:59 pm Dodane przez 1 Komentarz

Natalia – narzeczona, a później żona Andrzeja, brata tytułowych trzech sióstr – jest osobą prymitywną, pospolitą i całkowicie pozbawioną gustu, ale za to ambitną i cwaną. Po ślubie i przeprowadzce do domu Prozorowów zaprowadza tam swoje porządki, stopniowo anektując dla siebie kolejne pomieszczenia. Nie liczy się przy tym z nikim i z niczym, o czym świadczy próba usunięcia z domu starej niańki Anfisy. To moment, gdy Natasza oficjalnie przejmuje w... Czytaj więcej


Skoczyć „W ogień!” historii – Józefa Kurasia historia według Pakuły i Klemma w Teatrze Słowackiego w Krakowie

Marzec 9, 2018 11:20 am Dodane przez Napisz komentarz

Józef Kuraś pseud. „Orzeł” jest żołnierzem, któremu latem 1943 roku gestapowcy mordują ojca, żonę i dwuletniego syna. Podpalają dom i czekają, aż pozostanie po nim pogorzelisko. Po tej tragedii Kuraś ucieka w góry, zmienia pseudonim na „Ogień” i wraz ze swoim odziałem podporządkowuje się AK. Nie na długo. Na skutek konfliktu z dowódcą, który zrzucił na niego odpowiedzialność za przegraną potyczkę z Gestapo, zostaje skazany przez niego na karę śmierci.... Czytaj więcej


Wyczuć pismo nosem – „Maria Antonina. Ślad królowej” w reż. Wojciecha Farugi w Teatrze Polskim w Bydgoszczy

Marzec 7, 2018 9:58 am Dodane przez Napisz komentarz

Pomysł był ciekawy, choć nie nowy – biorąc na warsztat postać Marii Antoniny, zbadać alchemię wizerunku znanej postaci i pokazać, jak stopniowo rozjeżdża się z jej prawdziwym życiem. Faruga z Majewskim wydają się przy tym interesować bardziej mechanizmami, które – wbrew temu, co robimy i jak chcemy być postrzegani – ugruntowują jakąś trzecią wersję naszej legendy, po gombrowiczowsku wyrastającą z gęby, którą przyprawiają nam inni. Mówiąc wprost – chcieli się... Czytaj więcej